Hannes Kuiper - electric Hannes
Haarlem is de Jordaan van Amsterdam. Het is een bonte mengeling van mensen. Het kolkt er met een noodgang in en uit. Dat vind ik er zo leuk aan. Maar het is vooral een stad waar kunstenaars overleven. Dat kunnen ze hier ook, meer dan in andere steden. Kunstenaars zijn de echte Haarlemmers. En ze bemoeien zich overal mee. Die ridderspelen op de Grote Markt bijvoorbeeld, ter gelegenheid van het 750-jarig bestaan. Net voetballen, vind ik dat: het zit wel stampvol, dus kennelijk willen mensen het zien, maar eigenlijk gebeurt er niks. Geeft niet, dat komt doordat er verschillende krachten en meningen in het spel zijn, die je niet altijd kunt verenigen.
Of het Enschede-complex. Als ze zo'n mooi gebouw kapotmaken, met allemaal van die prachtige ruimten, springen ze allemaal bovenop het ontstane gat, omdat dat toch iets oproept. Persoonlijk heb ik er niet zo'n mening over, want ik ben geen architect, maar als ik het moest zeggen zou ik er iets onbeslists neerzetten, waar mensen met een gevoel van "Whoah!" tegenaan lopen. Want alles is onbeslist, nietwaar dan? Hier, ik heb dit gedichtje geschreven. Dat zegt het bijna allemaal:
Heerlijk Helder Haarlem
Oh, heerlijk, helder Haarlem
Aan het Spaarne
Daar lig je dan te liggen
Op een zandbank aan de kust
Onder bewegende bewogenheid
Aan een rivier die stroomt
Ja, ik woon graag in Haarlem. Het is een prachtig mooie stad. Oude buurten als het Rozenprieel, het centrum en de Leidsebuurt, dat zijn allemaal prettige woonwijken toch, uiteindelijk. Maar vooral de Vijfhoek. De mensen zijn vriendelijk, hier, en ze hebben de tijd. Nee, ik heb er nooit over gedacht om weg te gaan, hier.
Hooguit zou ik nog wel eens op een boerderij willen wonen, buiten de stedelijke bebouwing. Maar eigenlijk heb ik hier alles wat ik nodig heb.
Back