Norris Bennet - gitarist
Haarlem wil graag een grote stad worden, maar heeft er de mentaliteit niet voor. Het is een tegenstrijdig dorp. Alles wordt teruggebracht tot een kleinere schaal. Er waren wat kunstenaars uit Zimbabwe hier, pas, die de onderkant van een brug beschilderden, en dan staat er zo'n oude man naar te kijken die zegt: "Is dat nou alles? Dat kan mijn dochtertje van vijf ook". Dat is typisch Haarlems.
Maar ik vind dat niet erg. Dat deel van de Haarlemse mentaliteit maakt het een rustige plek om te wonen. Ik kan hier, net als John Lennon in New York, langs mooie plekjes wandelen zonder dat ik lastiggevallen wordt. De helft van de mensen hier heeft nog tijd voor je, in de winkels en zo. De sfeer is wel weer wat gehaaster, machinaler en koeler dan in dorpjes in Brabant, bijvoorbeeld. Maar juist dat halve, die mengeling, vind ik erg leuk. En ik zou elders veel minder centraal wonen. Als ik naar Brussel, Parijs of Duitsland moet zit ik in Groningen te ver weg. Daarom woon ik liever hier. Maar ook omdat ik muzikant ben. Ik mag hier tegenwoordig vrij op straat oefenen. Ik heb in Haarlem geen vergunning meer nodig. Op veel andere plaatsen nog wel.
Maar het is wel moeilijker om hier te komen wonen, dan het in andere plaatsen is. Als je een goede woning wilt hier, kom je daar alleen maar via via aan, niet via de kanalen die de gemeente levert, tenzij je eindeloos wacht. Dus wat dat betreft zit ik hier bij toeval, ook omdat mijn oorspronkelijke plan, op een woonboot in Amsterdam te gaan wonen, mislukte. Dat ding werd voor mijn neus weggekaapt omdat ik net niet op tijd het geld bij elkaar had. Maar mij hoor je niet klagen. Ik vind het hier leuk.
Back