'Allemaal Haarlemmers'
Roni Klinkhamer - kunstenares
Ik vind het fantastisch zo dicht bij de zee te wonen. Heerlijk om mijn deur uit te stappen en naar Zandvoort of IJmuiden te lopen. Dan is het echt mijn zee. En Haarlem is mooi, met dat Willinklijke plein. Maar het beroerde is, als je begint te lullen over Haarlem, dan is het einde zoek. Dat heeft ook met Haarlem te maken. Alles waar over geluld wordt komt er nooit. Mensen die beelden maken, tegen de tijd dat ze verrijzen, eindelijk in het echt, ben je zeventig jaar verder. Diezelfde jonge vent is dan opeens een bejaarde man geworden met een wandelstok. Haarlem is... doods is niet het goede woord. Er hangt iets heel raars, in Haarlem. Alsof er iedere dag iets gebeurt wat nooit gebeurt. Die schilderijen van Willink roepen dat ook een beetje op. Een leegte alsof het het moment is voordat er wat gebeurt. Dat had ik twintig jaar geleden al. Er is nooit wat gebeurd in Haarlem. Ja, er is van alles gebeurd, maar nooit dat wat er zou gaan gebeuren. Het blijft gewoon met ingehouden adem zitten wachten op iets, en dan komt er een heleboel gekrakeel over dingetjes waarvan je denkt, laat maar. Houten Haarlemmers, snobisten, heel erg zelfgenoegzaam, niet van hun stuk te krijgen behalve over triviale dingen, waar ze dan verschrikkelijk... Maar je pakt er ook wat van op. Het is heel dubbel. Wat dat betreft is het een soort kwik, Haarlem. Een soort andere kant. Neem nou die Grote Kerk. Er is nooit een kerk op zondag dicht. In Haarlem is de Grote Kerk op zondag dicht. Haarlem is de andere kant. Daarom begint dit gedichtje er ook mee. Het zegt eigenlijk alles.
Wheels on fire.
...aan de andere kant
is het heel frappant
dat Haarlem
zo fraai rijmt
op wielklem
Back
Roni Klinkhamer - kunstenares
Ik vind het fantastisch zo dicht bij de zee te wonen. Heerlijk om mijn deur uit te stappen en naar Zandvoort of IJmuiden te lopen. Dan is het echt mijn zee. En Haarlem is mooi, met dat Willinklijke plein. Maar het beroerde is, als je begint te lullen over Haarlem, dan is het einde zoek. Dat heeft ook met Haarlem te maken. Alles waar over geluld wordt komt er nooit. Mensen die beelden maken, tegen de tijd dat ze verrijzen, eindelijk in het echt, ben je zeventig jaar verder. Diezelfde jonge vent is dan opeens een bejaarde man geworden met een wandelstok. Haarlem is... doods is niet het goede woord. Er hangt iets heel raars, in Haarlem. Alsof er iedere dag iets gebeurt wat nooit gebeurt. Die schilderijen van Willink roepen dat ook een beetje op. Een leegte alsof het het moment is voordat er wat gebeurt. Dat had ik twintig jaar geleden al. Er is nooit wat gebeurd in Haarlem. Ja, er is van alles gebeurd, maar nooit dat wat er zou gaan gebeuren. Het blijft gewoon met ingehouden adem zitten wachten op iets, en dan komt er een heleboel gekrakeel over dingetjes waarvan je denkt, laat maar. Houten Haarlemmers, snobisten, heel erg zelfgenoegzaam, niet van hun stuk te krijgen behalve over triviale dingen, waar ze dan verschrikkelijk... Maar je pakt er ook wat van op. Het is heel dubbel. Wat dat betreft is het een soort kwik, Haarlem. Een soort andere kant. Neem nou die Grote Kerk. Er is nooit een kerk op zondag dicht. In Haarlem is de Grote Kerk op zondag dicht. Haarlem is de andere kant. Daarom begint dit gedichtje er ook mee. Het zegt eigenlijk alles.
Wheels on fire.
...aan de andere kant
is het heel frappant
dat Haarlem
zo fraai rijmt
op wielklem
Back