'Allemaal Haarlemmers'

Surinter - rozenman

Ik ben een communist uit India. Ik ben nog steeds geabonneerd op een communistische krant uit Punjab, die ik iedere week krijg. En ik werk hier nog steeds voor de Trotskyistische beweging. Maar in Punjab vermoordt de terroristische Sikh-beweging, gesteund door de CIA en Pakistan, communisten en andere linksen. Ze hebben er in 10 jaar zo'n vijfentwintig duizend omgebracht. Slagen zullen ze nooit, want terreur werkt altijd averechts. Maar het is wel de reden dat ik in 1986 naar Duitsland ben uitgeweken en, toen daar de asielprocedure ongunstig werd afgesloten, in 1987 in Amsterdam ben gaan wonen.
Nu ben ik nog steeds illegaal, en kunnen ze me, als ze me vangen, zo terugsturen. Maar dat willen ze helemaal niet. Ik ben hier al vijf jaar, en de politie weet alles van me. Ze kennen me. Ik moord of steel niet, doe nooit slechte dingen. Dus zijn ze erg aardig tegen me. En ik wil helemaal niet meer weg. Ik woon nog steeds in Amsterdam, maar ik verkoop hier in Haarlem, zes dagen per week tussen zeven 's avonds en een uur 's nachts, mijn rozen. En dat verdient heel goed. Ik kan er zonder meer van leven. Dat gaat hier beter dan in Amsterdam, waar de spoeling te dun is. Mensen irriteren zich er daar aan dat ze vijf keer op een avond rozen onder hun neus gedrukt krijgen. Ze hebben er geen respect voor iemand als ik. Hier wel. Hier houden ze van me, ze kennen me allemaal. En dus houd ik van Haarlem. Het voelt hier als een groot dorp. Mensen hebben er tijd voor elkaar, en voor mij. Iedereen groet me bij naam, als ik een kroeg binnenloop met mijn rozen. Heerlijk. Ik zie geen enkele reden om ergens anders te gaan werken. Haarlem is een prachtstad.


Back