Wat zijn wij aan het doen?

4 juli 2001

Uit het nieuws van vandaag, drie dingen van belang:

1. Een fijn bericht uit het NRC, eye-opener voor de zinloos snufgeilen onder ons (en het deed mij weer denken aan de tijd dat ik, in 1996, korte tijd via GIN de headers van mijn e-mail op mijn GSM ontving, totdat ik daar na een paar uur inderdaad horendol van was en het weer uitzette - hetgeen onderschrijft wat ik al voor die tijd riep, dat mensen, uitzonderingen als op-reis-in-de-jungle-van-Borneo daargelaten, NIET zitten te wachten op Internet-in-zakformaat (als bijvoorbeeld via WAP), omdat het ON-HAN-DIG GE-PRIE-GEL is):
   
   

   Draadloze seks en andere ongenoegens TOKIO, 3 JULI. Vooruitgang hou je niet tegen, maar wat moet een mens in hemelsnaam met i-mode? Binnenkort wordt ook Nederland overspoeld door deze hippe, mobiele internettelefoon omdat KPN het nodig achtte in te gaan op de avances van de Japanse telecomgigant NTT Docomo. Ik schafte het apparaat ooit aan omdat de krant er graag een verhaal over wilde hebben. Hoe kan ik er over schrijven als ik er nooit mee heb gespeeld? Dus ruilde ik mijn oude, zwarte apparaat in voor de laatste i-mode, uitgevoerd in glimmend zilver en met eenderde van het gewicht van mijn oude mobieltje. Om dat vijf jaar oude ding werd ik overigens al ruim twee jaar geleden uitgelachen. Het was de hoogste tijd voor iets moderns. Wat zijn de voordelen van i-mode? Je kunt er geschreven informatie in de vorm van emailberichten mee versturen – de naam suggereert al zoiets. Om te beginnen moet je dan wel bereid zijn eindeloos op cijfertjes te toetsen. Een bericht schrijven in een taal die tweeduizend Chinese karakters kent met gebruik van slechts tien cijfertoetsen is een leuke bezigheidstherapie. Dat ongemak blijft de Nederlander gelukkig bespaard, maar er blijven er genoeg over om de argeloze bezitter tot razernij te brengen. Want ook al stuur ik zelf geen email, ik kan wel ontvangen. Tot mijn verbazing begonnen een halfjaar geleden langzaam maar zeker emailberichten binnen te stromen. Eerst een, toen drie, en uiteindelijk zo'n tien per dag. En elke keer rinkelde de telefoon. Bij een gemiddelde van tien per dag was voor mij de maat vol en schakelde ik de internetfunctie uit. Weg met i-mode. U vraagt zich natuurlijk al een alinea lang af waarom ik opeens zo populair was bij de emailverzenders. Niet slechts ik, miljoenen i-mode gebruikers waren opeens populair. Om precies te zijn: populair bij de eigenaren van websites voor contactadvertenties. Seks en verveling zijn de reden waarom i-mode groot is geworden in Japan. Bij de aanschaf van een i-mode is het emailadres gelijk aan het telefoonnummer, gevolgd door @docomo.ne.jp. Niets blijkt makkelijker te zijn dan een computer zo te programmeren dat aan al die miljoenen nummers ongevraagd een advertentie wordt gezonden. En de grootste irritatie is dat ik als ontvanger moet betalen voor al die ongewenste boodschappen. Docomo kan namelijk geen rekening sturen aan iemand die van een gewone computer met een vaste telefoonlijn berichten verstuurt. Dus laat het telecommunicatiebedrijf alle miljoenen ontvangers van deze junkmail opdraaien voor de kosten. Concurrent J Phone van Docomo heeft daar slim op ingespeeld met een televisiespotje, waarin een populair fotomodel aan een sullige jongen uitlegt dat er twee soorten mobiele telefoons bestaan: een waar de ontvanger wel, en een waar de ontvanger niets hoeft te betalen. Juist dan rinkelt zijn telefoon. Na een blik op het apparaat te hebben geworpen, draait zij zich hooghartig om met de verzuchting: 'Ach, ben jij er een die betaalt.' Docomo moest wel reageren. In zijn reclamespotjes heeft het bedrijf de televisiekijker afgelopen voorjaar uitgelegd dat de gebruiker van i-mode eigenhandig zijn emailadres kan wijzigen waardoor de verzenders van spam (ongewenste email) het iets lastiger krijgen. Maar veel blijkt het niet te helpen. Enige tijd nadat ik mijn emailadres had gewijzigd, stroomden opnieuw de advertenties binnen over websites waar je een liefje voor de nacht kunt vinden. Natuurlijk is er inmiddels al onderzoek gedaan naar de vraag welke trefwoorden het vaakst worden ingetoetst op i-mode. En wat blijkt: in de top dertig staat geen enkel serieus onderwerp, al zullen de aanbieders van al het vermaak daar anders over denken. Op nummer een en twee staan respectievelijk 'melodie' (waarmee je de geluidsinstelling programmeert) en 'schermplaatje' (om bijvoorbeeld je favoriete popster uit te kiezen). Op nummer drie en vier komen 'ontmoeting' en 'emailvriend'. Op de lijst staan verder trefwoorden als homo, overspel, huisvrouw, porno, paardenraces, toekomstvoorspelling en spelletjes. Samengevat: er is geen enkele aanwijzing dat de Japanse gebruikers van de i-mode zich wel eens met serieuze zaken bezighouden. Dat laatste is natuurlijk wel mogelijk met de internetfunctie van het apparaat. Je kunt bijvoorbeeld het laatste nieuws opzoeken op de websites van dagbladen. Maar vaak moet men daar weer extra voor betalen, via de telefoonrekening van Docomo. En waarom zou ik betalen voor het lezen van een paar regels nieuws op een klein schermpje, wat mij pijnlijke ogen bezorgt, terwijl ik al betaal voor een abonnement op de echte krant die ik rustig thuis kan lezen. Nu de spam langzaam weer binnen begint te stromen, is voor mij de keuze niet moeilijk: de internetfunctie gaat weer uit. Vaarwel i-mode. HANS VAN DER LUGT

   
   
   
2. Een bericht waarop ik al maanden zat te wachten (want ik had de oorspronkelijke BBC-documentaire uit het jaar na de massamoorden gezien en verbaasde me er dus al enige tijd over dat een certified massamoordenaar ineens staatshoofd van een bevriende natie kon zijn - met die uitspraak kies ik overigens geen partij in het conflict tussen Israël en de Palestijnen), uit het Reformatorisch Dagblad:
   
   

   "Vanwege aanklacht massamoorden" Sharon niet naar België tijdens EU-rondreis Van onze buitenlandredactie JERUZALEM – De Israëlische premier, Ariel Sharon, heeft België geschrapt in de Europese rondreis die hij donderdag begint om steun te werven voor zijn beleid tegenover de Palestijnen. Als reden wordt zijn krappe reisschema genoemd, maar Israëlische bronnen zeiden gisteren dat het is omdat hij in België dreigt te worden aangeklaagd. Sharon was oorspronkelijk wel van plan Brussel aan te doen, dat zondag het voorzitterschap van de Europese Unie overnam. Hij beperkt de reis nu echter tot Berlijn en Parijs. Vorige maand verzochten overlevenden van de massamoorden uit 1982 onder Palestijnse vluchtelingen in de kampen Sabra en Chatilla een Belgische rechter Sharon te vervolgen wegens misdaden tegen de menselijkheid. In de kampen vonden honderden ongewapende Palestijnse burgers de dood. Sharon was destijds minister van Defensie en architect van de Israëlische invasie in Libanon. Het Israëlische leger, dat de kampen omsingeld had, deed niets om de moordpartijen door christelijke falangisten tegen te gaan. De zaak is in België aanhangig gemaakt door 28 overlevenden. Zij beroepen zich op een uit 1993 daterende wet die vervolging mogelijk maakt in geval van mogelijke schending van de Geneefse Conventies. Als de rechter tot vervolging overgaat, kan Sharon worden gearresteerd zodra hij Belgisch grondgebied betreedt. Israëlische onderzoekers oordeelden in 1983 dat Sharon indirect verantwoordelijk is voor de moordpartijen en als minister van Defensie behoorde af te treden. Hij trad inderdaad af, maar keerde later terug in de politiek en werd afgelopen 6 februari tot premier gekozen. In een BBC-documentaire die vorige maand werd uitgezonden, wordt Sharons rol in de massamoorden uitvoerig belicht. De documentaire bevat interviews met deskundigen in het internationaal recht, die concluderen dat Sharon wellicht met succes kan worden aangeklaagd. Een woordvoerder van het Belgische ministerie van Buitenlandse Zaken, Koen Vervaeke, zei dat de klachten tegen Sharon een zaak zijn van de Belgische rechtspraak, niet van de regering. Het parlement overweegt de wet te amenderen, zodat zij niet langer van toepassing is op huidige wereldleiders.

   
   
   
3. En dan nog een klein stukje uit een bericht in datzelfde Reformatorisch Dagblad (denk overigens niet dat ik dat in zijn papieren vorm lees, het zit in de e-mail digest van Kranten.com die ik dagelijks ontvang en sindsdien snel ik de koppen eruit en ontdek ik, als atheïst, ineens dat het een journalistiek gesproken goeie krant is - waar e-mail al niet goed voor is, hè) - Ik had het, als orangist, niet mooier kunnen zeggen dan meneer Veling (want ik ben weliswaar atheïst, maar wel Nederlands Hervormd opgevoed en daardoor zeer beslist niet anti-kerkelijk):
   
   

   Protestantse traditie "..." toekomstig leider van de ChristenUnie, senator Veling "..." Veling was "blij getuige te mogen zijn van de voortzetting van een eeuwenoude traditie, van de voortgang van een geschiedenis van vrijheid en zelfstandigheid, waarin Nederland en het huis van Oranje zo nauw verbonden zijn." Die band is ontstaan "in een strijd voor geestelijke vrijheid en nationale zelfstandigheid." "Opziend naar God als "schild en betrouwen" heeft het Oranjehuis de Nederlandse samenleving in moeilijke tijden "gemobiliseerd en bemoedigd, in het besef dat strijd tegen tirannie voortvloeit uit de dienst aan God."