Wat zijn wij aan het doen?

13 december 2001

De krant aan het lezen, en nu ben ik dus niet verbaasd. Want ik vond, geheel los van dit verhaal, al niet dat Louis weg had gemoeten.

Mensen die, zoals rock- en voetbalsterren, andere mensen blij maken met wat ze doen, gun ik op zich zowel een vorstelijk salaris (sterker nog, ze hoeven van mijn belastingcenten nooit meer te werken als ze me zo blij hebben gemaakt als bijvoorbeeld Oranje toen het in 1988 Europees kampioen werd) als een verzetje op z'n tijd. Dat zelfs sterren en koningen menselijk zijn wisten we allang, en ik word altijd erg moe van mensen die maar blijven roepen dat dat soort personen een voorbeeldfunctie moeten vervullen door monniken te zijn.

Maar coaches krijgen te vaak de schuld van dingen waar ze geen fuck aan kunnen doen, zonder mandaat kun je geen leiding geven en Oranje presteert al drie coaches lang onder de maat, ondanks die coaches, die allen uitstekend waren. De tendens om voor je eigen club beter te spelen dan voor je land is een laakbare. Diep triest gedoe. Maar gelukkig bewijst dit verhaal wel weer dat macht verliest van informatie.

Iets leukers: die dame die ik onlangs nog uitschold over haar verklaring voor die grote koffie die ik klein van d'r kreeg, die zei vandaag breed grijnzend "Oh, maar dat is standaard" tegen me toen ik om een grote koffie vroeg. Ik kon het niet helpen, ik moest erom lachen.