Doorzoek deze site: Het complot van kasteel Warmelo te Diepenheim, 1956 Door Peter Weij Prinses Armgard, de moeder van prins Bernhard, die een kortstondig huwelijk had met Bodo, Graaf van Oeynhaussen, stond in Berlijn bekend als 'Tolle Lola'. Berlijn had in de Keizertijd en ook later, gedurende de Weimar-periode, een reputatie van frivoliteit. Geen andere hoofdstad, behalve Parijs, kon zich meten met de Duitse. Onze prins was daar ook vaak en later werkte hij in Parijs bij de inlichtingendienst van het chemie-concern IG Farben. Zijn latere opvoeder, kolonel Pantchoulidzew, bijgenaamd 'Raspoetin', een stalknecht, later levensgezel van prinses Armgard, hielp Bernhard aan dat baantje, en heeft zelf enige tijd voor de Duitse Abwehr gewerkt. Armgard hertrouwde met prins Bernhard sr. en vestigde zich op het Landgoed Reckenwalde in het Pools-Pruissische grondgebied. De vader van Bernhard jr. was veel op reis en weinig thuis. Hij stierf op jonge leeftijd. Bernhard's echte opvoeder (en die van zijn broer Aschwin) is van begin af aan de geheimzinnige kolonel Pantchoulidzew geweest. Tot haar dood in 1968 bleef hij Armgard's vaste metgezel. 'Tschuli' (zijn bijnaampje) was een uiterst cynische en rechtse man. Tijdens en voor de oorlog liet Armgard blijken dat zij het nazisme omarmden. Tijdens de oorlog bleef Bernhard contact houden met zijn broer, die ingedeeld was bij een speciale eenheid van het Duitse leger, de 'Brandenburg eenheid', van Abwehr-baas Canaris en zijn moeder. De Britse en Nederlandse geheime diensten hebben dat altijd geweten en toegestaan. De toenmalige koningin Wilhelmina had een enorme hekel aan prinses Armgard. Wilhelmina had principieel afkeer van gescheiden personen. Daarnaast vond Wilhelmina haar zeer decadent. Ze rookte veel sigaretten uit een excentriek pijpje en ze had een zeer verwend aapje. Zulke gewoonten konden Wilhelmina niet bekoren. Het was ook Wilhelmina die lange tijd heeft weten te blokkeren dat Armgard en haar levensgezel zich hier vestigden. In 1938 wilde Armgard zich blijvend in Nederland vestigen - de hypotheeklasten op het Landgoed Reckenwalde-Woynowa (na de oorlog Pools grondgebied geworden) werden een te zware belasting voor het paar. Wilhelmina gaf geld om de woonlasten te verlichten met als doel dat Armgard daar kon blijven wonen en niet naar Nederland zou komen. Aan het eind van de oorlog, bij nadering van het Rode Leger, kreeg prinses Armgard toestemming te verhuizen naar Bad Driburg, het stamland van de Von Lippes. Heel toevallig, in het voetspoor van het Amerikaanse 1ste leger onder aanvoering van Generaal Courtney Hodges, ontmoette prins Bernhard de vermagerde, maar in goede gezondheid verkerende Armgard en haar metgezel. Bernhard wilde zijn moeder naar Nederland halen, maar wist dat pas na het aftreden van Wilhelmina voor elkaar te krijgen. Bernhard had de buitenplaats Oersberg aan de 's-Gravenlandseweg aan de westkant van Hilversum gekocht, maar Armgard ging niet accoord met het nieuwe verblijf. Vervolgens hebben de twee enige tijd in een door Bernhard in Obersdorf aan de Rijn gehuurd huis gewoond. Pas in de zomer van 1956 vond Bernhard voor Armgard en 'Tschuli', in het Overijsselse Diepenheim, ongeveer halverwege paleis Soestdijk en de Duitse grens, kasteel Warmelo. Dit fraaie kasteeltje, met goed onderhouden park, heeft Bernhard veel geld gekost. Hij heeft zelfs moeten bedelen bij prins Philip Mountbatten, de man van de huidige Britse vorstin. Hij deed dat zonder schroom, volgens getuigen tijdens de olympische ruiterspelen in Stockholm. Tot hun dood leefden Armgard en Pantchoulidzew op kasteel Warmelo en het paar bemoeide zich intensief met Bernhard's familie-aangelegenheden. Op Kasteel Warmelo is tijdens de 'Greet Hofman-affaire' het huwelijks-conflict tussen de pacifistische koningin Juliana en de atlanticus en uiterst rechtse Bernhard een samenzwering uitgedokterd, een complot tegen de vorstin, de huidige prinses Juliana. Armgard en 'de kolonel' waren de spin in het web tijdens dit conflict. In de periode voor de 'Greet Hofman-affaire' kwam de geheimzinnige 'Raspoetin', de metgezel van Armgard, in het nieuws. 'Kolonel' Pantchoulidzew zou lange tijd voor de Duitse geheime dienst, de 'Abwehr' van Canaris gewerkt hebben. Het was een sensationele gebeurtenis, zo net na de oorlog in 1956. Gelukkig kwam in de kritieke fase van het onderzoek naar zijn Abwehr-verleden het hofconflict als een zegen voor Armgard en haar kolonel. De Abwehr werkte nauw samen met 'Berlin NW7', de spionage-dienst van IG Farben, werkgever van Bernhard in Parijs. Tijdens de Hofman-affaire, waarbij de huwelijksproblemen van Juliana en Bernhard in de schoenen werden geschoven van de gebedsgenezeres, die nota bene door prins Bernhard naar Soestdijk was gehaald, op advies van de uiterst rechtse generaal Koot (een oud verzetsmaatje van Bernhard, waar een kazerne in Stroe op de Veluwe naar venoemd is), werden veel zaken omtrent deze affaire op kasteel Warmelo besproken. Zelfs politici als de fractieleider van de KVP (de als fel anti-parlementair en autoritair bekendstaande Romme) en de slappe polderboy Drees (PvdA) liepen de deur plat bij Armgard en consorten, en bespraken zaken die de monarchie aangaan met Armgard, Bernhard, de 'kolonel', Beatrix en Irene. Armgard en haar kolonel hadden in die tijd veel invloed op beide oudste prinsessen, tot ongenoegen van koningin Juliana en prinses Wilhelmina. Warmelo was geen geschikte omgeving voor de prinsessen. Ook heeft de kliek van Warmelo invloed gehad op het huwelijk van Irene met de katholieke, carlistische, rechtse prins Karel Hugo. Nadat de commissie van drie, de Oranje-lakeien Gerbrandy (oud ARP-premier van het oorlogskabinet te Londen, die veel overhoop lag met de eigenzinnige Wilhelmina) Prof. Beel (de latere onderkoning van Nederland, vice-president van de Raad van State, wat nu Tjeenk Willink van de PvdA is, overigens ook een paladijn van het Huis van Oranje) en Van Starkenborg Stachouer, de laatste gouverneur-generaal van Nederlands-Indië, als commissie in het leven geroepen om onderzoek naar Greet Hofman's invloed op Juliana en het oplossen van de huwelijkscrises van beide koninklijke hoogheden te doen, Greet Hofmans en Juliana's halve hofhouding de deur had gewezen, kwamen met hulp van Van Maasland uit het kamp van Juliana berichten van de buitengewoon kamerheer Baron van Heeckeren Molenschat dat op kasteel Warmelo door prinses Armgard, de kolonel, prins Bernhard en onze huidige koningin Beatrix een complot werd voorbereid, met medeweten van Drees en Romme, om koningin Juliana af te zetten en op te sluiten in de Ursula-kliniek te Wassenaar. Dan zou vervolgens Prins Bernhard als regent voor Beatrix optreden tot zij 18 werd. Was Bernhard toch bijna stadhouder van Nederland geworden (wat hij in een brief van 24 april 1942 al eens voorstelde aan de nationaal-socialistische dictator en massamoordenaar Adolf Hitler). Het kasteeltje Warmelo is voor een miljoen gulden verkocht, in 1971, via een zeer louche bank van Rosenbaum, een Joodse bankier, die banden had met Meyer Lansky, een van de maffiabazen van New York. Bernhard verkocht het net op het moment dat hij bezig was het oude landgoed Reckenwalde-Woynowo terug te kopen. Als die plek van kasteel Warmelo kon spreken over wat er allemaal is gebeurd binnen de muren van dit prachtige kasteeltje dan moeten wij toch met enig afgrijzen vervuld zijn. Toch hebben koningin Beatrix en 'de koning van Nederland', zoals Margarita haar opa prins Bernhard noemt, Juliana netjes weten op te bergen in de huidige Soestervleugel van het koninklijk paleis Soestdijk. Volgens bronnen en beweringen van o.a. Willem Oltmans die goede contacten heeft binnen de muren van het paleis, heeft onze lieve oude koningin het bijzonder zwaar. Bronnen: 'Prins Bernhard - een politieke biografie', 1979, Wim Klinkenberg ISBN 90 6265042 2 (heruitgave van boek, na de dood van Prins Bernhard sr. aangevuld met nieuwe harde bewijsvoering uit nalatenschap van wijlen Wim Klinkenberg, oud-communistisch verzetsman en redacteur van 'de Waarheid') 'Crisis op Soestdijk - Nederland als bananenmonarchie', J.G. Kikkert, 1996, ISBN 90 6728079 8 (Kikkert beschrijft de intriges rond de 'Greet Hofman-affaire') 'Politieke geschiedenis van Nederland - oorlog en herstel', Jac. S. Hoek, 1970 ISBN 90 218 4020 0 (Hoek was oud-verzetsman, heeft het concentratiekamp Buchenwald overleefd en was parlementair redacteur van de AR-krant Trouw) 'Beel van vazal tot onderkoning', Lambert J. Giebels, gewijzigde uitgave 2001, ISBN 90 12 09264 7 (L.J.M. Beel was in de periode 1945-1972 lid van de Tweede Kamer, minister, minister-president, lid van de Raad van State, vice-president van de Raad van State, Hoge Vertegenwoordiger van de Kroon en minister van Staat, en vertrouweling van koningin Juliana) '50 miljoen euro voor Margarita', Willem Oltmans, uit 'Spits' d.d. 11 maart 2003 Back