Wat zijn wij aan het doen?

5 februari 2004

Kut. Nadat wij 1 regenbui droog hadden doorstaan, en daarom al victorie kraaiden over de dakfiks, lekt het vandaag, bij heviger bui, weer als vanouds.

Nu ja. Aanstaande zondag in gesprek met de verhuurder over mogelijk vervangende woonruimte.

En daarom, vandaag, een veel groter probleem met de asociale dame die mij vanochtend in de metro lastigviel. Toen ik die metro binnenwam was-ie mudjevol, dus stonden we als haringen in een ton, ik tegen het hek waarachter eventueel fietsen kunnen worden gestald voor de rit. Ik las onverstoorbaar mijn krant (zo klein mogelijk gehouden), die ik keurig opzijsloeg voor iedere zich erlangs wringende passagier. Dat werden er steeds minder. Intussen stond rechts van mij een wat oudere dame in roze opzichtig langs mij heen te kijken, kennelijk vlassend op een zitplaats verderop. Toen ze uiteindelijk haar kans schoon zag, wrong ze zich langs mij, mij bits toebijtend "U staat wel in de weg".

ZEG ASOCIALE PLEURISTEEF. SO-DE-FLIK-KER OP. Punt 1 kon ik geen kant op toen ik die metro binnenkwam en had ik dus niet voor het kiezen waar ik ging staan. Punt 2 is het een legale staanplaats. Punt 3 was voor mij de helft van het gangpad begaanbaar voor in-, uit- en langsstappende passagiers. Punt 4 gedroeg ik mij keurig door mij en mijn krant telkenmale opzij te bewegen voor passanten. Punt 5 stond ik niet alleen in dat gangpad, want stonden die passanten en de mensen naast mij er tussen de haltes in ook. En punt 6 komt dat wijf niet op het idee om mij gewoon "Zou ik er even langs mogen?" te vragen - in welk geval ik zeker opzij gegaan zou zijn.

Kortom: KRIJG VOLLEDIG DE KANKER. WIL JE WETEN WAT HET PROBLEEM IN DIT LAND IS? HET PROBLEEM IN DIT LAND, DAT ZIJN ASOCIALE AUTOCHTONEN ZOALS JIJ. EN ALS IK EEN WAPEN HAD GEDRAGEN HAD IK DE WERELD EEN DIENST BEWEZEN EN JE DOODGESCHOTEN. WAS IK MET LIEFDE VOOR GAAN ZITTEN, WANT JE GRAF, DAT IS WAARIN JIJ PER DIRECT THUISHOORT.

Maar goed, derhalve, dat ik geen wapen draag. Onprettig om je, in tijden waarin Minister Verdonk van Vreemdelingenzaken op het punt staat op grond van belachelijke regelgeving gezinnen uit elkaar te rukken (alle mensen die ooit in wat voor functie dan ook voor de Afghaanse geheime dienst hebben gewerkt worden uitgewezen op grond van de aanname dat ze dan automatisch schuldig zouden zijn aan mensenrechtenschendingen, zonder dat per individu vooraf wordt onderzocht of dat daadwerkelijk zo is en terwijl in minimaal 1 geval vrouw en kinderen van zo'n persoon wel een permanente verblijfsvergunning en het Nederlanderschap hebben gekregen - tot zover onze rechtsstaat waarin iemand onschuldig is tot het tegendeel bewezen is) en delen ervan te deporteren, te realiseren dat je zo'n varken van een onverdraagzame autochtone tinneftrut het liefst in een vernietigingskamp terecht zou zien komen.