Wat zijn wij aan het doen?

7 september 2005

Ons má-te-loos aan het ergeren.

Wat een dom gelul, kamerbreed, over ons mooie Oranje. Alsdat er mager voetbal gespeeld zou worden. In welke wedstrijd dan, buiten de laatste? Alsdat van Basten's elf het niet beter zouden doen dan die van Advocaat. Oh nee? Geen verliespartijen, tot nog toe? Alsdat we weer eens gered zouden moeten worden door de internationals van hiervoor. Oh ja? Wat hebben die dan helemaal gepresteerd in de afgelopen decennia? Niets dus.

Van Basten heeft een Oranje neergezet dat één ding doet dat ik sinds 1988 miste: vroeg storen in de aanval van de tegenpartij. Dàt is belangrijk, dàt is een groot verschil tussen zijn Oranje en die van daarvoor, en ik zeg dat dàt is waarom dit Oranje doet wat de versies ervoor nìet deden: wínnen.

Ik vind het hoogst aanmatigend èn ondankbaar om, nu van Basten het aangedurfd èn voor elkaar gekregen heeft om een nieuw team te leren op een nieuwe manier te spelen, èn daarmee resultaat boekt, bij het eerste magere doelsaldo te roepen: "dit is niks".

Voorlopig zie ik voor het eerst in decennia een Oranje dat mij hoop geeft op mijn droom. Het enige dat het nu nog moet leren is doorgaan. Blijven aanvallen en nooit stoppen met vroeg storen en goed verdedigen. Meedogenloos zijn. Omdat dat de wereldkampioen onderscheidt van de loser. Ecce Brazil, ecce Deutschland.

Waar gehakt wordt vallen spaanders, en ik heb ze zelden zo gecontroleerd en veilig zien vallen. Hoe dùrf jij zo'n man snerend af te fakkelen, van Gelder, nu hij wéér doet wat nodig is - heb jij soms die goal gemaakt, destijds tegen Rusland? Deed Kluivert dat misschien? Sodemieter op, lul. Ik geloof, in mijn meedogenloze Marco. Hij verdient, dat we achter hem staan.

Ko-mar, ko-mar, ko-mar!