Doorzoek deze site:
Wat zijn wij aan het doen?
3 april 2006
 Ons mateloos aan het ergeren, omdat het, de laatste tijd, weer eens nodig blijkt te zijn de wereld te vertellen dat ze niet met ons moeten fokken, en we weer eens oeverloos staan te wachten op minder snel opererende minkukels (wij hebben gewacht dit te schrijven, omdat, als wij dat op 1 april deden, u zou denken dat het een grap was). Want:
- Wij maakten een mooi en terecht ongeluk (een halve week geleden; ik heb sindsdien getwijfeld of ik het op Taxiverhalen.com ging zetten, maar vind toch dat het daar niet thuishoort):
Ik draaide, met de witte Volkswagen Transporter Van, vanuit de Tempeliersstraat het Houtplein op, onderweg naar het Carlton Square Hotel.
Op dat moment zag ik, links van mij, een donkerblauwe Volkswagen Passat (nieuw) naderen, die toen echter nog ter hoogte van Indiaas restaurant 'Gandhi' reed. Ampele tijd, dus, bij normale snelheid zijnerzijds, voor mij, om rechtsaf te slaan.
Wat ik dus deed: ik gaf richting aan en sloeg rechtsaf, naar de voetgangersoversteekplaats om de hoek. Die draai eenmaal voltooid, bleek meneer ineens bijna op mijn bumper te zitten (hij reed dus veel te hard) en daar zo van te schrikken dat hij boos ging toeteren.
Maar ik had net de ochtendspits achter de rug (het was 08:45 uur, en ik was net drie keer naar Schiphol geshuttled), dus in geen goed humeur.
"Ik zal jou leren", dacht ik daarom, en trapte hard op mijn rem, van zins uit te stappen en meneer eens flink de mantel uit te vegen. Dat deed ik ook.
Maar niet dan nadat meneer (hierna verder 'meneer' te noemen), die onder het toeteren nog steeds veel te hard reed en geen afstand hield, met zijn donkerblauwe Volkswagen Passat (nieuw) pardoes en keihard op mijn trekhaak klapte. Zijn lichten lagen verspreid over weg en trottoir aan beide zijden, helemaal tot het verre eind van de bushalte voorbij de voetgangersoversteekplaats, waarop mijn stilstaande achterkant stond, al de vloeistoffen uit zijn auto dropen op het wegdek, en allebei zijn airbags waren geploft.
Meneer wilde mij gaan uitschelden en maakte daartoe aanstalten, al uit zijn auto stappende.
Maar ik schold harder. Een paar minuten lang moet een aanzienlijk deel van Haarlem mij hebben kunnen horen. Meneer, overtuigd van zijn gelijk, reageerde verongelijkt met "Ik ben geen mongool!" en belde de politie terwijl ik "JAWEL! Jij wijkt zeker ook nooit naar links uit bij het passeren van een invoegstrook, als dat wel kan, hè?" krijste en aanstalten maakte om de centralist te bellen, die immers moest weten dat ik die rit bij het Carlton nog even niet kon doen.
De politie, gealarmeerd door mijn door meneer's telefoon waargenomen gekrijs, arriveerde redelijk snel en met twee wagens. De agenten namen ons beiden apart, elk met eigen politie-begeleiding, en hoorden onze verhalen aan.
"Bent u geneigd met deze meneer samen een schade-formulier in te vullen?" was de vraag aan mij. "Nou, ik heb u net NIET gevraagd mij preventief in hechtenis te nemen, wat ik WEL van plan was, dus u ziet, dat lijkt mij geen goed plan. Ik ben namelijk nogal boos op meneer."
De smeris keek mij onthutst aan en sprak: "Oh. Nou, dan moesten we dat maar niet doen. Mag ik wel uw persoonlijke gegevens aan meneer doorgeven, voor het schadeformulier?" "Jawel hoor." Al snel keerde smeris terug. "Meneer wenst niet zijn persoonlijke gegevens aan u ter beschikking te stellen. Wilt u nog wel de uwe aan hem ter beschikking stellen?" "Ja hoor, doet u gerust."
Meneer arriveerde even later bij mijn achterbumper om mijn schade (geen) te inspecteren. Hij plukte misnoegd wat stukjes Passat van mijn bumper, en maakte aanstalten terug te lopen naar zijn eigen groepje agenten.
"Je reed veel te hard, pik" beet ik hem toe. "NEE!" reageerde hij verongelijkt, hulp zoekend bij mijn smeris. "Want als ik te hard reed, dan kunnen ze dat zien aan de remsporen, toch, agent?" Voor de smeris kon antwoorden sprak ik "Nou, pik, daar hoeven ze echt niet voor naar je remsporen te kijken - dat kunnen ze gewoon zien aan je airbags, LUL".
Meneer zweeg onthutst, en deed toen een nieuwe poging. "En ik toeterde nog wel!" "Precies", riposteerde ik, "daar is een WET tegen!" "NEE!" "JAWEL! Ik ken de wegenverkeerswet uit mijn HOOFD. In de wegenverkeerswet staat dat jij alleen mag claxonneren in geval van acute levensbedreiging - die er niet was, want je leeft helaas nog!" Meneer droop geschokt, hoofdschuddend af.
De smeris keek mij vol ontzag aan. "Kent u de wegenverkeerswet uit uw hoofd?" "Jazeker meneer. Dat moet, voor mijn vakdiploma." Even later mocht ik gaan. "Gaat u weer werken?" "Neen, ik ga naar het ziekenhuis." "Oh?" sprak smeris. "Ik heb pijn in mijn rug, van de klap", sprak ik. "Oh", sprak smeris, "mag ik dan nog even uw telefoonnummer noteren, want ik wil dan even weten of u letsel heeft." Dat mocht.
Ik bleek slechts spierpijn te hebben en dus drie dagen paracetamol te moeten slikken.
Smeris voegde dat later die middag toe aan het proces-verbaal, en schatte in dat, hoewel meneer, wegens het kop-staart aanrijden van mij, in het proces-verbaal verdachte was, het voor de verzekering waarschijnlijk een 1-op-1 verhaal zou worden (meneer had namelijk 2 getuigen die bevestigden wat ikzelf ook al aan de politie verklaard had, namelijk dat ik opzettelijk remde - maar ik had 2 zichzelf spontaan meldende getuiges die verklaarden dat meneer achterlijk hard reed; sprak smeris: "hij naderde op dat moment overigens een voorrangskruising met voetgangersoversteekplaats, dat heb ik er ook ingezet"), waarbij elke partij zijn eigen schade zou moeten betalen.
"Prima", sprak ik tegen smeris, "want ik heb geen schade".
De moraal van dit verhaal: heb altijd een trekhaak, ook als u niets trekt (dat dat werkt wist ik al eerder, omdat ik achteraan een rij voor het stoplicht op de Amsterdamsevaart, richting Station, ook al eens aangereden was door een onoplettende Volkswagen-bestuurder, wiens Golf toen ook al flink stuk was zonder dat mijn Transporter iets had - maar nogmaals, hoewel ik in het Houtplein-geval opzettelijk remde, deed ik dat niet om schade te veroorzaken, maar om meneer te gaan uitschelden).
- Wij vervingen onze bestaande Windows XP Pro wegens Genuine Advantage (je hackt er eindelijk niet meer omheen) door een nieuwe, volledig legale versie (bij poging tot updaten ging mijn ICS stuk, waardoor ik, eindelijk, een legale XPPro moest aanschaffen en mijn systeem volledig herinstalleren - dat is niet zo erg, want na 12 jaar kat- en muisspel verdient Microsoft het wel eens te winnen). Wèl erg: dat wij deze checklist niet eerder maakten, de herinstallatie daarom tot drie keer toe moesten uitvoeren, en zowel een belangrijk deel van onze Favorieten als onze Soulseek Wishlist kwijtraakten:
Checklist herinstallatie XPPro op MegaMarcello
- Netwerktabs grabben en wegsaven
- User profiles wegsaven (favourites, application data als soulseek wishlist), ook die van 'all users', inclusief desktopzut!
- D:\tmp wegsaven, alsmede dos- en 4dos-dirs op C:
- Maildirs goed backuppen naar Q:
- Relevante programdirs (PalmOne, PSafe, SecureFX, Soulseek, WinAmp etc.) wegsaven
- XP installen op D:, omdat er op C: niet genoeg ruimte is (minimaal 200 MB vrij is nodig op de systeemschijf, daarvoor) om System Restore te laten werken na installatie
- Hierbij D: quick NTFS formatteren (NIET thorough, want dan alle partities weg)
- Zodra Windows loopt paging file (virtual memory) instellen naar E:
- Dan System Restore instellen, disablen op E:, minimaliseren op D:
- Restore point maken
- Netwerkgrabs gebruiken voor instellen netwerk (vergeet PAP niet bij XS4ALL-VPN, onder Properties/Security/Advanced/Settings)
- In XS4ALL-VPN 'Options/Prompt for name and password, certificate, etc.' uitvinken
- Dan de verbinding in opstart van Start menu zetten (en hup, je WinXP verbindt je ADSL bij opstarten)
- Dan Windows Update.
.NET Framework 2 installeren VOOR .NET Framework 1 (anders faalt installatie .NET Framework 2)!
- Restore point maken
- Dan Hitman Pro installeren en runnen
- Restore point maken
- Display properties instellen
- Dan Tuneup Utilities, TweakUI (Windows Autologon zonder password), XSetup, E-Icons (in Downloads als Extended Icon Control onder E)
- Opstart- en afsluit-geluiden instellen via Sound properties in Control Panel
- /SOS toevoegen in 'Control Panel/System/Advanced/Startup and Recovery/Settings/Edit' achter '/fastdetect', als switch bij de opstart van het OS (dan startsplashscreen weg)
- 'Control Panel/User accounts/Change the way users log on or off', 'Use the welcome screen' uitvinken (dan shutdown-screen weg, althans vervangen door nog irritante splash)
- In TweakUI, onder 'Logon/Settings' alles kopiëren, herstarten (en hup, de logonsplash is pleite)
- Notepad-font op 'fixedsys' instellen
- Dan Office 97, Pegasus (in C:\Program Files\PMAIL met K:\MAIL als box, daarna pmail-dir terugkopiëren eroverheen), Messenger Live.
- Dan Homesite installeren
- Dan SFX installeren, daarna dir terugkopiëren eroverheen
- Dan PalmOne-ware (van Treo650-CD), daarna dir terugkopiëren eroverheen
- Dan Adobe Reader (halen bij Adobe)
- Dan POIEdit (handleiding in Downloads onder de F van 'Flitspalen')
- Wij zijn getild door een diallerboer (de ergste vorm van ontspoord Internet-agrarisme).
Gebeurde in de week dat mijn WinXPPro dus kapot was.
Toen deed namelijk, naast mijn interne netwerk, mijn firewall het niet meer, en toen heeft zich een dialler geïnstalleerd.
Die mijn XS4ALL ADSL-verbinding tot vier keer toe verbrak, en een eigen verbinding opzette via mijn ISDN-modem (dat ik gebruik voor Girotel Zakelijk, omdat ik niet allevier mijn rekeningen, waarvan 2 privé, kan beheren via MijnPostbank.nl).
Dat zag ik, dus ik verbrak die verbinding dan weer en sloopte met veel anti-spyware die dialler eruit (en uiteindelijk formatteerde ik dus zelfs mijn rootdrives voor de herinstallatie van XPPro), maar inmiddels was ik toch 190 euro ex BTW lichter.
Daar kwam ik dan weer achter doordat de KPN mij erover aanschreef dat mijn kosten op de telefoonverbinding in kwestie zo plotseling omhoogschoten. En dus heb ik, op aanraden van de KPN, nu twee dingen gedaan:
- mijn twee overblijvende (heb van de week i.h.k.v. kostenbesparing mijn ISDN2 laten omzetten in ISDN1) ISDN-nrs laten blokkeren voor verkeer naar 0906- en 0999-nummers.
- de OPTA gebeld, die mij deze gegevens verstrekt heeft als zijnde die van de boosdoener:
Televolume BV
Albert Plesmanweg 13
3088 GA Rotterdam
0102995122
, dus nu ga ik
- als ik de specificatie van de kosten binnenheb van KPN deze boosdoener aanschrijven met een eis tot restitutie (waarvan ik vermoed dat ik er de boom mee inkan die ik niet bezit).
Hommelkloten, van de Televolume! Afschietbare eikeli! Mag ik dat zeggen? Ik vind dat ik dat mag zeggen. Afschietbare eikeli! Zo. Helpt WEL, want lucht op.
Maar, intussen, HEEL behulpzaam van KPN. Er lijkt een frisse wind te draaien door de thuismoloch, nu er concurrentie is, voor de goorste monopolist uit de geschiedenis-die-ik-meegemaakt-heb. Beetje jammer dat die goede indruk nog geen dag standhield:
- Wij stonden ruim drie kwartier in de rij bij de Primafoon voor het opnieuw ontvangen van onze voor de derde keer gerepareerde Treo 650 (wij ergerden ons groen en geel aan lieden die dan in die rij gaan klagen over dat zij in die rij staan, maar als zij zelf aan de beurt zijn wel uitgebreid de tijd nemen om tot vier keer toe hetzelfde uit te leggen aan de KPN-employee die hen bij de eerste keer ook al begreep), die opnieuw NIET succesvol gerepareerd blijkt te zijn en nu dus bij eerstvolgende gelegenheid (zal helaas volgende week worden) voor de vierde keer terugkan, ditmaal voor vervanging.
Blijft u mij, in de tussentijd, indien nodig, dus vooral bellen via 0031642140240.
Wij stonden, daarna, nog te wachten bij achtereenvolgens HEMA, Kruidvat, McDonald's, Cosmo en Parkeergarage Raaks - en dat had allemaal NIETS te maken met personeel van die toko's, maar met sukkelende minkukeli in het winkelend publiek. Maar goed. Laat dàt wachten dan maar weer eens niet terzake doen...
- Nu, nog erger: wij verhuizen onze zakelijke domeinen per 1 mei a.s., intern bij onze hostingprovider, omdat de reseller die ertussenzat ermee kapt (omdat de administratieve werkzaamheden niet opwegen tegen de verdiensten). Da's goedkoper voor de klanten, dus lijkt leuk. Maar nu meldt de hostingprovider, in zijn laatste mail (daar is al veel soebatten aan vooraf gegaan) dit:
"Geachte Heer van Reenen,
Vriendelijk dank voor uw reactie.
Zoals we aangaven verwerken wij inderdaad de opdrachten welke wij krijgen voor 5 uur de zelfde werkdag.
Als u wilt dat wij op 1 Mei een verhuizing opstarten dan kunt u inderdaad op 1 Mei voor 5 uur ons de formulieren faxen."
Dat klinkt ook nog leuk, want bereidwillig en snel. Maar het blijkt dit te betekenen: "doet u het EERDER, dan maken wij uw aanvraag kwijt en gaat het allemaal niet door".
En omdat het dat betekent, ben ik dus genoodzaakt drie formulieren, mij per PDF gestuurd, uit te printen, in te vullen, te scannen, en per fax of mail naar de provider te sturen op de dag dat ik wil dat de wijziging ingaat (de post kan er immers een onbepaalde tijd langer over doen dan 1 dag).
Dat dat veel meer werk is dan (wat ik al twee keer deed) per post de formulieren insturen met in het commentaarveld het verzoek de wijziging per 01.05 a.s. te laten plaatsvinden, lijkt niet terzake te doen, maar betekent wel dat ik provider een factuur ga sturen voor het extra werk mijnerzijds.
Nu vraag ik u: wat gebeurt er als provider zo populair wordt dat-ie het aantal ingediende aanvragen niet in 1 dag kan verwerken? JUIST! Dan is Klant de LUL. Die kan uiteraard, en waarschijnlijk succesvol, achteraf reclameren bij provider, maar is intussen wel offline en lijdt dan dus bedrijfsschade.
Ik zeg u, als ik zo omsprong met wijzigingen aan websites voor mijn klanten, had ik niet lang klanten. En de enige redenen dat ik die klanten nu geen andere hostingprovider aanraad, zijn dat ik er nog nooit een ben tegengekomen die zeikvrij opereert, en verhuizen van provider naar provider een nog grotere nachtmerrie is dan verhuizen bij een provider intern.
Dat deze provider overigens verder uitstekende producten en service levert, doet niet terzake - dat doen er namelijk meer.
- Oh, en, daarnaast, hiero verschrikkelijk ferkoudu aan het zijn, omdat het gister wel mooi zonnig was, maar erg hard en kil woei, toen ik een uur lang stilstond langs de Wilhelminastraat, met een ontwrichte stuurstang van de Volkswagen Transporter Van (pure slijtage, dat heb je van taxi). En daarom dus aan de Daro, snirf kuche.
- OH. En daartegenover, vond u het ook niet fantastzaam, dat Máxima níet het volkslied van Argentinië, maar wèl uit volle borst het Wilhelmus meezong, op oorspronkelijke bodem? Míjn hart sprong vol. En die lul die op Radio 1 durfde te beweren dat wij dat misschien wel moesten gaan veroordelen omdat het een mogelijk politiek bedoelde snub van president Kirchner, door haar, was, díe moet voor straf in de hoek. Nee, het was hooguit een goede PR-move van Máxima richting Né-der-land - die ik in stille, verbijsterde, bewondering en liefde met open armen accepteer, als onderdaan. Dankuwel, Mevrouw van Oranje. U maakt mijn (kwalijke) dag.
Wat ik dus schitterend vind: let goed op de gezichten en houding van Máxima, Alexander en Beatrix, tijdens het zingen van het Wilhelmus, en erna, als het Argentijnse volkslied klinkt en Mw. Kirchner (die staat rechts van Beatrix) zo theatraal verantwoord de rechterhand ter borst heft. Dàt is mijn Nederland. Prach-tig. Wíj hebben geen staatshoofd omdat dat ons overheerst, maar omdat we ervan houden. Oranje boven.
|
