Wat zijn wij aan het doen?

11 januari 2007

Ons aan het geklachen. Komt Maat Aad pas op werkbezoek (doet-ie wel vaker, inzake Netzaamheden). Brengt-ie z'n eigen bed mee. Hoogst ongewoon. Blaast dat zonder inspanning binnen drie minuten op en spreekt: "Het ligt nog lekker ook". Dus ik uitproberen, en verdomd. "Ja", spreekt hij, "en mijn broer heeft de tweepersoons versie als eigen bed gekocht".

Mij gaat een groot licht op. Want ik lig al eeuwen op een inmiddels levend oud bed, met een houten ombouw waaraan ik geregeld mijn schenen openhaal.

Dus ik het Net op en aldaar al snel Aerobeds gelokaliseerd. Die blijken geen kut te kosten: 69 euri voor een 1-persoons, en 159 voor een tweepersoons kingsize. Dus ik die laatste, plus 2 van de eerste, voor gasten (die lagen op inmiddels ook levende zesdehands matrassen), besteld.

Wordt dat een week later afgeleverd, blijken zij niet alleen TNT te hebben bedot door pakken die maximaal 8 kilo mogen wegen toch 20 kilo te laten wegen, maar ook mij te hebben bevoordeeld door mij, in plaats van 2 1-persoons bedden, 2 tweepersoons bedden te sturen, voor de gasten! Ik lach mij gek. Want ik had natuurlijk al afgerekend, voor 2 eenpersoons.

En ik heb zelden zo goed geslapen, als op mijn nieuwe 2-persoons kingsize Aerobed. Maar ik ontdek er inmiddels wel 1 groot gevaar aan: je wilt er niet meer af. Zeer bedreigend, voor de Netzaamheden.