Wat zijn wij aan het doen?

2 juli 2007

Juich! Gaat mijn leven daar niet over, zoveel mogelijk juichen? Als iedereen juichte, moest iedereen wel blij zijn, en was er dus niets meer mis.

Vandaag juich ik weer. Het komt door William en Harry. Die bouwden een feestje, in Wembley. Dat vond ik vanuit een ooghoek tot daaraantoe, tot Brian Ferry een nummer van Garth Brooks ging doen ('To make you feel my love', oorspronkelijk overigens van Dylan, maar ik ken het aldus), en mijn broek zakte ECHT af toen Rodger Hodgson langskwam en ijskoud en zonder enige gêne fan-tas-ti-sche versies neerzette van nummers van een band die ik bijna he-le-maal vergeten was.

En nu zit ik al uren te downloaden, en merk ik a. hoe ge-wel-dig die band was, en b. hoe symfonisch dat eigenlijk allemaal was, en c. hoe dat nou allemaal zat (ver-bij-ste-rend, wat een verhaal!), en dus d. Dat Supertramp Eigenlijk IS Wat Ik Altijd Zal Proberen Te Zijn: Engelenmuziek. Ik moet maar eens snel iets veranderen aan de website van Zat. Zo. Veranderd.

Ik heb William en Harry dan maar een e-mail gestuurd.

To William and Harry.

Thank you for what you've done. In particular, thank you for bringing out Rodger Hodgson. That was quite a gesture.

There have been other moments, before, that I've stood in front of my TV set crying, with balled fists, jubilously shouting "YESSS!".

But there haven't been many.

Yours indebted,