Wat zijn wij aan het doen?

12 december 2007

Zie je 3L, daar zijn jij en ik het oneens.

Ik vind namelijk, dat het wel degelijk siert, dat norse mannetje dat zich mompelend loopt te ergeren aan de lompheid van anderen.

En niet alleen mijzelf, maar ook anderen.

Boosheid om minkukelig wangedrag van anderen betekent namelijk DAT je je ergens boos over maakt en DAT je je niet voetstoots neerlegt bij dat wangedrag. Ik vind dat goed.

Wij kijken, nu, hier, in deze maatschappij, tegenwoordig, teveel naar het geschreeuw, te weinig naar waar het vandaan komt. En wij noemen dan het geschreeuw 'wangedrag', niet het wangedrag waar het geschreeuw vandaan komt. Da's wangedrag. Want.

Zei Gore net nog, in zijn Nobelprijs-voor-de-vrede aanvaardingsspeech, dat Churchill zei, over wereldleiders die niet tegen Hitler te hoop liepen: "They go on in strange paradox, decided only to be undecided, resolved to be irresolute, adamant for drift, solid for fluidity, all powerful to be impotent."

En zo is het. Men moet niet het geschreeuw veroordelen, maar het wangedrag. En men moet daarin standvastig zijn. NIet afwijken van het rechtbedachte pad. Men moet niet denken: mijn moraal, die ligt teveel voor de hand om die te moeten hoeven verdedigen - men moet die moraal verdedigen. Ook naar menzelf toe.

Voorbeeld. Ik parkeer onlangs in voor de plaatselijke supermarkt. Daar zijn twee invalidenparkeerplaatsen. Altijd leeg, terwijl de rest altijd vol is. Althans, dat was tot dan toe mijn ervaring.

En nu weer. Maar weer constateer ik dat er lomperds zijn die dan, oninvalide, erop parkeren.

Nu ben ik dat zat. Waarom zal ik alsmaar goed zijn als de rest dat niet is? En trouwens, nooit een invalide!

Dus ik parkeer in, op de nog overgebleven invalidenparkeerplaats, en haal mijn schoodbappi.

Kom ik terug, staat er potdome plots een invalide op die voorheen altijd door validen bezette parkeerplek naast mijn auto! Zul je altijd zien!

En de chauffeur van die invalide is bovendien boos op me, want heeft door mijn parkeren van groter-dan-invaliden-auto geen ruimte voor uitladen van invalide.

Nou geheel terecht boos zeg. Ik schaam mij diep.

En ik leer. Nooit meer afwijken van het rechtbedachte pad. DAT is namelijk wat niet siert.

Ik zei pas tegen Rijkman: "Ik wil ridder worden". Die dacht "Hij wil het lintje". Maar dat was niet wat ik bedoelde.

Ik zal zo'n lintje nooit afslaan, mits ik het verdiend heb (ergo: nu niet, wellicht ooit). Of ik het verdiend heb zullen bovendien altijd anderen bepalen, zeker niet ik.

Nee, wat ik bedoelde was: ik wil ridder worden. En dat word je door het te zijn. Het is een geestesgesteldheid, niet een lintje.

Het zit in kleine dingen soms. Zoals het toilet, waarvan mijn moeder me leerde "Laat het altijd schoner achter dan je het aantreft". Kleine stapjes, die de wereld een betere plek maken. Niet iedereen hoeft de wereldverbeteraar te zijn die in de geschiedenisboeken terechtkomt. Maar iedereen kan een wereldverbeteraar zijn. Helemaal niet moeilijk.

Dus zoek in alles wat je doet, baan, hobby, relatie, huis, zelf - naar de mogelijke wereldverbetering erin. Al is die maar heel klein.

Ik beweer niet dat ik met de manier waarop ik in mijn dingen sta de wereld verbeter - maar ik beweer dat ik het altijd en overal zal proberen.

Dus. Nooit meer afwijken van het rechtbedachte pad. Sierlijk. Dat moet men zijn. Zo.