Wat zijn wij aan het doen?

16 maart 2008

Plots om 04:00 AM, in de stromende regen en vliegende storm, op vliegveld Zaventem, nabij Brussel, aan het staan, met mijn taxi, na het daarheen brengen van een Turkse dame wier grootmoeder zojuist in de Belgische hoofdstad overleden was - maar binnen 24 uur op islamitische wijze diende te worden begraven, ergens achterin Turkije. De dame regelde, vanuit mijn taxi, niet alleen het verzekerd dus 'gratis' vervoer van stoffelijk overschot-plus-twee-familieleden daarheen, maar ook dat van de rest van haar familie, die op dezelfde korte termijn daarheen diende te vliegen.



Ik, intussen, probeerde, na weken slaapgebrek vanwege de kozijnvervangerij (het slaapt niet best als, een half uur na je nachtdienst die om 06:00 AM eindigt, de overigens zeer vriendelijke Ben & The Breaking News binnen komen zetten en met een vrolijk "Goeiemoggel!" beginnen met hun arbeids- en geluidsintensief sloop- en breekwerk), vooral de prachtige Skoda Superb van de baas op de weg en heel te houden, terwijl regeltante en ik via Schiphol (waar haar koffers in een kluisje klaar hadden gestaan voor een nu te annuleren twee weken vakantie in Dubai) naar Zaventem raceten, en om ons heen zoveel water viel dat ik zelf zo'n 8x last had van aquaplaning-bij-hoge-snelheid, maar ik voor mij bovendien geregeld andere auto's een meter of 6, 7 van links naar rechts en weer terug en/of andersom over het wegdek zag zwieren als die, op de bewegende waterlaag, van de weg loskwamen.

Wij haalden het heel, mede doordat zij mij, in de laatste bocht voor Zaventem, nog tot twee keer toe uit dommelslaap wekte door wat-dan-ook tegen me te zeggen. Alsof er niets aan de hand was. Een ijzeren dame.