Wat zijn wij aan het doen?

2 september 2008

Om nog maar te zwijgen over het feit dat dat niet eens alleen geldt voor overschrijvingen die ikzelf heb ingepland, maar ook voor die van derden. Schandalig! Ik kan er niets anders van maken. Schandalig is het, dat die incasso-opdrachten gewoon worden uitgevoerd terwijl mij dat in roodstand brengt die volgens Postbank zelf ongeoorloofd is. En schandalig, dat ik sinds mijn klacht daarover op 30.08 dezes wèl al drie keer gespamd ben met varianten op "wij hebben uw bericht in goede orde ontvangen en reageren zo spoedig mogelijk" (1 had volstaan, en het zou Postbank gesierd hebben als er niet 'uw aanvraag' maar 'uw bericht' had gestaan - ik deed dat ZELF als helpdeskrunner bij GlobalXS in de jaren '90 van de VORIGE eeuw al beter), maar vooralsnog GEEN oplossing is aangedragen, laat staan restitutie van berekende debetrente heeft plaatsgevonden.

Begrijp mij goed - ik klaag er op zich niet over dat ik debetrente moet betalen als ik rood sta. Ik klaag erover dat ik UITGESCHOLDEN word TERWIJL ik debetrente betaal.

Ik houd u op de hoogte.


En dan nu in ander, belangrijker nieuws. Vandaag werd Aart de Ruig gecremeerd.

Daar was ik bij, want voor mij was hij twee dingen: de broer van Sander, die fantastische zanger/bassist van de Bottles (geweldige Beatles-coverband uit het Haarlemse ooit), die dan ook weer vader is van Fien, het kind van Larisa (ik hield zielsveel van haar en zij deed mij ooit, één keer, de onbeschrijflijke eer aan mij abusievelijk 'papa' te noemen), mijn latere ex, en die vriendelijke kunstenaar van verderop-op-de-gang waar ik woon.

Hij had daar zijn atelier, dus schilderde er. En daarbij draaide hij graag en hard muziek. Dat beviel mij. Hij draaide sixties. Veel Doors vooral. En soms draaide IK muziek. Soms tegen de zijne in. Ik draai altijd random uit mijn groeiende totaalcollectie die vooral veel Liedjes, wat hardrock en wat country bevat. Dat beviel hem. En zo bedankten wij elkaar, de laatste keer dat wij elkaar spraken, voor elkaars muziek. Hij mij voor de mijne, ik hem voor de zijne.

Hij was toen opgewekt. "Het gaat de goede kant op", sprak hij. Vandaag bleek dat hij dat ook tegen anderen gezegd had.

Maar er is iets met mensen die The Doors luisteren. Marco Deutekom blies zichzelf op met een overdosis heroïne.

En vandaag werd Aart de Ruig gecremeerd. Hij nam zijn eigen leven, en kleedde zijn uitvaart daaromheen in: 'I'm so tired', 'Yer Blues', en een eigen nummer over een zelfmoordenaar dat hij met zijn broer opnam.

Ik weet niet zeker of ik nou boos moet zijn, zoals ik dat bij zelfmoordenaars doorgaans ben (want dan vind ik het egoïstisch).

Dus ik doe wat de familie vraagt: zijn beslissing respecteren en hem met mij meenemen zoals ik hem kende.

Thanx fer the music, dude.