Wat zijn wij aan het doen?

7 april 2009

Aan het bijkomen van een heerlijk lang weekend op Le Tronchet in de Morvan. Bijkomen? Bijkomen. Het was mijn eerste echte vakantie in jaren (ik reisde me de afgelopen jaren rot, maar meestal om lang en hard te wandelen; daar kom je dus geestelijk wel, maar lichamelijk beslist niet van bij, hoewel je er wel sterker van wordt - en hoewel de terugreis van de AMS-ODES-rally van 2007 door mijn taxibaas Edwin beslist als vakantie werd gezien en hopelijk ook ervaren, was het dat voor mij niet echt: ik was bezig mijn baas vakantie te geven en dat is een inspannende taak) - die ik gezondig doorbracht, met naast heerlijk eten, goede wijn en dito conversatie, 10 km lopen, heuvelop van Autun naar het landgoed en, zowel op zaterdag als zondag, 8 km hometrainen. Voor de rest lag ik op bed met een goed boek (dat van de Neger Des Heils over zijn tijd daarvoor) of zat ik in de outdoor jacuzzi, als ik geen ballen wegwierp voor de hond (die net een nest van zes geworpen had, maar zich niets van haar keizersnee aantrok).

Tel daarbij op dat gastheer en -vrouw, te goed voor deze wereld, erop stonden mij huiswaarts te zenden met een prachtige nieuwe winterjas, een stapel franse kaassies, een fles van hun eigen bronwater, twee bruine boterhammen met gebakken ei en spek en een nieuw koffiezetapparaat en: ik heb iets om van bij te komen.

't Is maar goed dat je er zo'n energie van krijgt - want het is toch altijd leuk als je het fijn hebt. Zegt Umfufu.