Wat zijn wij aan het doen?

3 mei 2010

Voor het eerst aan het thuiskomen in mijn nieuwe tijdelijke huis te Lelystad, volgend op een lang familieweekend in Wemeldinge. Waar wij, naast elkaar, ook de koninklijke familie troffen.

Hoe dat voelde? Nou raar. Want pa en ik (de rest bleef wegens grote koude en nattigheid in de bungalow en bekeek ons op tv) waren weliswaar op minder dan een meter afstand van wie ik als de principale Oranjes beschouw, dus Beatrix, Willem-Alexander, Máxima, Constantijn en Pieter van Vollenhoven (de rest staat wat minder prominent op mijn radar), maar omdat wij achter de dames van Museum 't Waskot stonden, konden we ze niet de hand schudden.

En dan is het ook nog eens zo dat ik mij, hoeveel ik ook van mijn lieve Vorstin houd (erg veel), NOG verbondener voel met mijn toekomstig Koning. Die is namelijk nagenoeg van mijn bouwjaar (1 jaar maar geen maand jonger, is-ie).

Dus dat is dan overweldigd worden.

En overweldigend was het sowieso, zo'n jaar na Apeldoorn. Wat vooral overblijft is dat ik erg trots ben, op onze politie. Dat kan niet vaak genoeg gezegd worden, want als je het kunt zeggen, dan kun je het zijn. Goed gewerkt, mensen, mijn dank.



En daarna mijn Haarlemse huis aan het af-uitruimen naar de berging:



omdat ik per verleden week woensdagavond namelijk in Lelystad woon, voor tijdelijk, ziet u (daarna terug naar Haarlem, maar niet naar dit huis). Dag huis: