Wat zijn wij aan het doen?

22 september 2012

Aan het deelnemen aan het Groot Lisses Dictee. Het is altijd heerlijk om, op uitnodiging van de plaatselijke harddraverijvereniging, te gast te mogen zijn in die prachtige raadszaal met dat geweldige drieluik-met-zicht-op-de-bollenvelden. Ik vind het Groot Lisses daarom altoos een zeer rustgevend dictee.

Maar minder rustgevend bleek het stuk zelf. Weliswaar aangekondigd als "minder moeilijk dan vorig jaar", was het dat geenszins. Meesterlijker wel! Waar vorig jaar nog nadruk lag op moeilijke woorden, was dit dictee, naast een verhaal (altijd leuk), een geniaal gemener. Want waar het bij oppervlakkig bestuderen inderdaad eenvoudig lijkt, zit het vol met kleine grappen die hondsmoeilijkheid veroorzaken. De dicteetijgers werd de grond voor de voeten weggeslagen. Ogenschijnlijk simpel is wat men niet verwacht. Dat bleek ook uit het slagveld na afloop.

Pieter van die Pen (overigens uitgedost met heerlijk verantwoorde stropdas) won met 1 getelde (in 'Turksepizzabakker', waarover hij in discussie ging maar waarover ik het persoonlijk met de jury en de daardoor geconsulteerde Taalunie eens ben: niet vast staat dat de man zelf Turks is en hij bakt geen Italiaanse pizza's, dus is hij een Turksepizzabakker), maar naar zijn zeggen 3 eigenlijke fouten (een formidabele prestatie, waren Dicteetor Bill van Beusichem en ik het op de terugweg roerend eens: dicteetijgers zijn meestal goed in pure kennis, maar Pieter overklast alles op Puur, Echt Taalgevoel - als ik het toch ooit zo zou hebben zeg), René Dijkgraaf tweede met 8, de winnaar bij de locals had er 9 en Bill werd afgescheept met 8. Afgescheept, want hij was het met meerdere zaken niet eens en weet daar ook argumenten voor aan te dragen ('kip-in-het-pannetje' staat bijvoorbeeld niet in Van Dale, Groen Boekje of De Dikke Drieduizend Dicteewoorden) - maar die argumenten zijn uiteraard zinloos tegenover een vastbesloten jury.

Die het zichzelf ook verder redelijk moeilijk maakte door te stellen dat fouten in eigennamen niet telden (wat ik overigens een goed besluit vind, omdat je anders als buitenpoorter altijd faalt op plaatselijke namen van panden, etablissementen, wegen en personen), meerdere fouten in 1 woord mogelijk zijn (wat ik overigens ook een goed besluit vind) en door een correctiemodel-met-fouten op te leveren (onhandig).


Maar dat is, buiten dat het verhaal theoretisch nog beter zou kunnen en ik een echte taalvondst miste, verder het enige dat ik kan afdingen op een fenomenale editie. Die, zelfs ondanks het terugtreden van de vaste voorleester, vast vervolg krijgt. Ik telde maar liefst 38 deelnemers dus dat is er reden voor.

Zelf maakte ik 24 fouten maar was ik redelijk tevreden over mijn presteren.