36ste Haervejsmarchen, Viborg 26 en 27 juni 2004 door Jan N.J. Middelkoop Vrijdag 26 juni om ca 8.00 uur stapte ik in mijn auto om mij in noordelijke richting te verplaatsen. Eerst naar Hoogeveen, alwaar Harm Swarts op mij zou staan te wachten. De gehele Wandelsoc.-delegatie zou slechts uit ons beider personen bestaan, omdat de rest van de leden zich al enige dagen in België, middels deelname aan de MESA, aan het vermaken was. Zowel voor Harm als voor mij kwam het gezien onze werkzaamheden wat beter uit om aan een 2-daagse wandeltocht deel te nemen. Het eerste deel naar Hoogeveen viel mij al niet erg mee, het was behoorlijk druk op de weg en ik arriveerde pas om ca. 9.45 uur bij Harm. Hij stond mij al bij de afslag geduldig op te wachten en loodste mij naar zijn huis, van waaruit wij ons met zijn auto in de richting van Viborg zouden begeven. Snel een bak koffie, en 'off we went'. De heenreis verliep vrij voorspoedig, ondanks wat oponthoud bij de steden Bremen en Hamburg. Er waren nogal wat mensen op de weg. Bovendien werden wij regelmatig overvallen door fikse regenbuien, die het tempo duidelijk nadelig beïnvloedden. Voor de lunch lasten we even een pauze in bij een McDonald's, ergens in het uiterste noorden van Duitsland, alwaar we ons verwenden met een salade, frieten en een beker Cola. Om een uur of 18.00 arriveerden wij uiteindelijk in Viborg. Even snel inschrijven op het kazerneterrein, en daarna het geboekte hotel opzoeken. Niet veel later zaten wij op een terrasje op een plein aan ons eerste biertje. Hoe dat ging zeg! Ik bestelde 2 biertjes en wees de juffrouw achter de bar op een van de tapkranen waaruit volgens mij wel eens witbier zou kunnen komen. "Big ones or small ones?", vroeg zij mij. Meteen was het duidelijk dat ik nog nooit eerder in deze kroeg was geweest. Enfin, ik beantwoordde netjes haar vraag met: "Two big ones, please". Even afrekenen!! 100 Deense kronen, ofwel ca. €15.00. Dat was al even slikken, nog voordat het bier zich in mijn mond bevond. Maar het smaakte buitengewoon. Ook zo'n tweede glaasje glijdt er haast (Haast? We hebben geen haast.) vanzelf in. Daarna een lekker eettentje opgezocht, 'Jensen's Bøfhus', alwaar ik een heerlijke garlicsteak naar binnen werkte. Harm ging voor het onbeperkt spareribs kluiven. Lekker flesje wijn leeggedronken en daarna met een voldaan gevoel de stad in. De city werd ook door een kermis opgevrolijkt, alwaar een schiettent onze aandacht trok. Harm was niet meer te houden en moest en zou, zoals een echte oud-commando betaamt, het liefst de gehele achterwand van de schiettent aan flarden schieten. "Kom Jan, ik daag je uit." "Goed", zei ik. "The loser pays." Wat de beste Harm nog niet wist, was dat hij met een scherpschutter anno 1975 te maken had. Zelfs na de nodige drankjes ging het ons nog behoorlijk goed af. Maar toch, Harm kwam van een koude kermis thuis. Met de zakken vol bloemen en kaarten genoten wij nog even van de gezellige dixielandmuziek in een van de feesttenten. Behoorlijk aangeschoten reden wij tenslotte naar ons hotel 'SPAR 10' en vielen we in een diepe slaap. Het opstaan de volgende morgen viel niet echt mee. Beetje dizzy en rommelig in het hoofd. Onderweg naar het ontbijt liep Harm achter mij en zei hij nog een soort van alcohollucht vanuit mijn poriën te kunnen waarnemen. "Best mogelijk", dacht ik, "maar dan stink jij net zo hard want je hebt evenveel gezopen". Toen herinnerde ik me de steak van de vorige avond. "Wat je ruikt is waarschijnlijk een knoflook-odeur." Ik kreeg namelijk het gevoel een lucht uit te wasemen, die die van een tot de nok gevulde moskee zou hebben overtroffen. Eindelijk was het zover, we konden beginnen aan hetgeen waarvoor wij gekomen waren. Om 7.15 uur vertrokken wij voor de eerste etappe van zo'n 45 km. door het mooie Deense land. Aangezien wij beiden van een beetje doorstappen houden, waren we niet van plan om vaak en lang te rusten. Op 45 km. moet één of twee keer een kwartiertje wel voldoende zijn. Dat bleek, achteraf, ook werkelijk te kunnen. Ondanks ons tempo, kwamen wij vanwege ons late tijdstip van vertrek, na zo'n 25 km. op een al bijna verlaten rustplaats terecht. Hier was men druk doende een varken van pakweg 125 kilo te roosteren. Voor wie? Het zou nog minstens een uurtje duren voor het ding een beetje gaar zou zijn. Hoe verder we kwamen, hoe luidruchtiger de deelnemende Denen werden. Bierdrinkend en zingend slingerden ze over de weg. Toch knap, want er waren erbij die met een hoop drank in hun lijf al slingerend toch zeker 50 km. hebben moeten lopen. Om ca. 14.30 uur kwamen wij over de finish en lieten we ons de biertjes goed smaken. Lang buiten zitten ging niet echt, want het was met zo'n 13 á 15 graden best koud. We verlangden dus al gauw naar een warme douche. Daarna was het niet moeilijk de ogen te sluiten en een paar uurtjes te gaan snurken. Uitgerust gingen we Viborg weer in om een eetgelegenheid te zoeken. Uiteindelijk kwamen we weer terecht bij 'Jensen's Bøfhus' ofwel op z'n Hollands: Jansen's Bofhuis. Maar dit keer geen Jensen's Garlicshit voor mij. Na het eten, zoals zo vele Nederlanders die dag in Viborg, op zoek naar een kroeg, tent of whatever, om de voetbalwedstrijd tussen Nederland en Zweden te aanschouwen. Dat was ook best gezellig, een Deense kroeg vol in oranje geklede Nederlanders die onze voetballers steunden bij hun strijd tegen een moeilijk te kraken tegenstander. Zoals ongetwijfeld bij een ieder bekend, hebben we uiteindelijk via de strafschoppen gewonnen. Door die verlenging en strafschoppen werd het toch maar zo een uurtje later dat wij in ons bed lagen. Zondagmorgen om half zes de wekker. Ontbijten. Om kwart over zes stonden wij klaar bij de start, van waaraf we wederom de blauwe pijlen mochten volgen voor de 45 km. mars. "Wat is het leven toch prachtig." "Harm, ik ga voor het lintje en jij voor het tweetje, hoe kunnen we dat bewijzen en voorkomen dat er een of andere Soc.-genoot zal gaan twijfelen of wij wel daadwerkelijk de 'Max.' afstand hebben afgelegd?" Het bestuur is kritisch en heeft graag bewijzen. Vandaar het fotootje van Harm bij het bordje met alleen het blauwe pijltje. Iets beters konden we op dat moment ook niet bedenken. Op een gegeven moment, na zo'n 30 km., sloten de 30 en later ook nog de 20 km. lopers zich aan op onze route. Dat waren dus weer de Denen met hun enorme voorraden drank. Alle soorten karretjes waren uit de schuren gehaald of in elkaar geknutseld om de flessen in mee te sjorren. Hele families liepen mee. Om even over 14.00 uur passeerden wij de finish en namen we de welverdiende medailles in ontvangst. Vanaf toen ging bij ons beiden de gedachten alweer uit naar de maandagmorgen; het werk gaat ook gewoon door en daar moeten we bij zijn. Dus, snel even douchen en dan in de raceAudi terug naar Nederland. We waren nog maar net een half uurtje onderweg of jawel, het begon te regenen. Tijdens het lopen geen druppel regen gezien. Gelukkig viel het verder nogal mee en konden we er flink de vaart in zetten. Meerdere medeweggebruikers moeten hebben kunnen constateren dat Harm en ik een soort van haast hadden (het komt mij op een of andere manier bekend voor). Maar toch, even tijd maken om te stoppen voor een versnapering en een bak koffie. Echter, geen tijd om het ter plaatse te nuttigen. Dekseltje erop en je kunt het gewoon vanachter het stuur drinken. Toch wel goed die McDonald's, waar je bovendien lekker snel geholpen wordt. Thuisgekomen in Hoogeveen, waren we beiden supertevreden over ons gezamenlijk uitstapje. Lekker gelopen en goed getraind voor de komende Nijmeegse 4-daagse. Harm, bedankt.

Back