Deutsches Sport Abzeichen 15 en 16 september 2005 door A.H.M.I.B. van Geyningen Raymond de Gisser en Albert van Geyningen hadden besloten, in opdracht van Henk von der Schelden, om in Duitsland de DSA-sporttesten af te gaan leggen. Aldus geschiedde. 's Ochtends om 8.45 uur vertrok ik naar het station in Zaltbommel om daar Raymond de Gisser op te halen, die om 9.00 zou arriveren vanuit het zuiden, en om 9.02 Henk von der Schelden, die zou aankomen uit het Noorden. Raymond had nog geopperd om vanuit Den Bosch te vertrekken, maar dit was onmogelijk volgens Henk. Henk gebood de Vis: "VIS, JIJ KOMT NAAR ZALTBOMMEL, JA". En daar de Vis geleerd had dat ieder vermeden conflict een gewonnen conflict is, besloot hij naar Zaltbommel af te reizen. Na het maken van een groepsfoto door Ron (medewerker fietsenstalling) vertrokken wij vol goede moed naar Recklinghausen in Duitsland. Terwijl wij door de stad Recklinghausen reden, heeft onze Führer nog even een Jugendliche Marschgruppe geleid!! Rond 12.00 uur kwamen wij aan bij het Haus van Gert Stein. Deze aardige 57-jarige Duitser zou ons de testen afnemen. Hier is hij toe bevoegd, dit voor de onbevoegden onder ons. Wij werden gastvrij onthaald en kregen terstond een verlaat ontbijt aangeboden, met de man een bak of 5 koffie. Ook maakten wij kennis met zijn 46-jarige vrouw Henja, van Poolse komaf, en haar sportieve dochter Anica van 17, die de Vis wel aan de haak wilde slaan! Hierna kregen wij een uitgebreide rondleiding door het huis van de familie Stein, het hele huis (nou ja huis, het leek wel een schietbaan) was behangen met medailles, getuigschriften, diploma's, legale verborgen en illegale niet verborgen wapens, dierenvellen, ivoren slagtanden, we hebben nog gevraagd of Gert er eentje over had voor "onze Henk", hij wilde er graag eentje beschikbaar stellen, maar na passen, bleken de slagtanden van Gert toch allemaal te klein voor "onze Henk"! Maar toen was het tijd voor vertrek naar de atletiekarena om de sporttesten af te leggen. Als 1ste de 100 meter sprint... Deze test doorstonden we alledrie, de Vis en ik door middel van onze benen en Henk met heel zijn lichaam, Mein Gott, die man kan niet alleen lullen & saufen, maar ook lopen, ongelooflijk snel. Hierna was het onderdeel verspringen aan de beurt, dit vergde toch wat meer inspanningen, dit mede doordat er iedere keer of een Duitser of een Turk of een Duitse Turk met bal overstak tijdens de aanloop naar de zandbak. Het was een supermooi gezicht om Henk te zien verspringen, maar nog mooier was het neerkomen van Henk in de zandbak. Je kon goed merken dat dit ooit bekend terrein was voor hem, maar mede door zijn cursus parachutespringen was Henk het flairen goed machtig. Wij moesten Henk wel duidelijk maken dat het onderdeel zandhappen niet afgelegd behoefde te worden. Na het neerkomen plande Henk jeder Mahl eine Pause von 6 Minuten in. Als je Henk zag liggen in de zandbak leek het net een/de Visch op het drooge! Daar deze korte pauzes niet genoeg waren voor Henk, schreeuwde Henk vanaf de tribune Allah Hitler, dat hij toe was aan een langere pauze, alvorens hij samen met mij de 3km hardlopen af ging leggen. Toen Henk eindelijk uitgerust was, besprak hij met mij zijn tactiek voor de 3km. Hij zou als een Gek (Henk) het eerste rondje afleggen en dan vlak achter mij blijven lopen, dit gezien zijn leeftijd, want Henk moest deze test in een snellere tijd afleggen dan ik. Nou Henk ging te keer als een Henk en zette het op een lopen, dat zou je niet verwachten van een wandelaar. Maar door het fanatisme van Henk, sprak dit mij ook aan om er een schepje bovenop te doen en bouwde Henk dus weinig voorsprong op, dit ook vanwege zijn juist afgelegde versprong en een gedeelte van de inhoud van de zandbak in zijn schoenen. Na anderhalve ronde (400 meter) staakte Henk de 3 km d.m.v. overgeven langs en gelukkig voor mij niet op de baan. Toen was ik alleen op de baan, nou ja, alleen, met nog een zooitje voetballers en coaches, dat was behoorlijk lastig want het begon te lijken op de 3km hordenloop. Maar dankzij Henk kwam hier vroegtijdig een eind aan, want hij sprak de voetballers in Hoog-Duits toe, dat hij zo meteen het voetbalveld op zou wandelen, de bal af zou pakken en dan met de bal tussen zijn benen tegen zijn harige ballen aan, plaats zou nemen op de middenstip van het voetbalveld. Onze communicatiedeskundige in opleiding zei vervolgens, dat hij ook het veld op zou rennen, al zigzaggend, en dan zou proberen de bal de tribune op te schieten. Deze handelingen behoren niet tot de DSA-testen, overigens! Zo dit was het voor de middag, vervolgens naar het huis van Gert voor wassen en diner. 's Avonds vertrokken wij naar het zwembad in Dulm, waar Gert ook enige dagen in de week werkt als Badmeister. Onderweg nog even langs de brandweerkazerne, waar Gert werkte als vrijwilliger, voor een rondleiding, daar maakten wij kennis met enige Duitse pyromanen. In het zwembad aangekomen, was ons 1ste onderdeel de 200 meter vrij. Dit onderdeel legden wij alledrie met succes af. Ik kon tevens mijn 100 meter af laten tekenen, want dat had ik al gehaald volgens Gert. Maar ik vond het wel leuk om de 100 meter alsnog apart af te leggen. Helaas lukte het Henk niet om dit onderdeel binnen de gestelde tijd af te leggen, dit terwijl hij al weken zowat iedere dag oefende in zwembad de Hommel te Utrecht... Na ongeveer 61,5 meter kwam Henk al proestend en schreeuwend naar de kant gezwommen omdat hij dacht dat er jenever in het zwembad aanwezig was en het chloorwater dronk alsof het jenever was. Maar het valt ook verdomde tegen om al wandelend over de bodem de watermassa te trotseren. En toen kwam de klapper van de avond en wel het afleggen van de 1 kilometer (40 banen van 25 mtr) zwemmen binnen de tijd. Ook dit lukte de Vis met glans, maar ja wat wil je ook als je zo genoemd wordt. Ook Henk wilde deze test afleggen, Hij had achteraf gezien toch een snellere tijd neer kunnen zetten als hij in rechte lijn zou zwemmen en niet van de ene baan naar de andere. Ook verloor Henk veel tijd met het uittrekken van zijn rode-verspring-zwembroek. Dit deed Henk omdat hij dan minder weerstand zou hebben in het water, maar daar stond weer tegenover dat zijn heen en weer slingerende Duitse Helm veel watergolven veroorzaakte. Ook met dit onderdeel had Henk het nakijken en hij zal daarom stevig moeten gaan trainen. Al met al waren wij drieën niet ontevreden, gezien het resultaat, n.l. 2 van de 3 waren geslaagd en dat was procentueel zeer hoog volgens Henk. Volgend jaar zou Henk meer Soc.-leden sommeren om mee te gaan, zodat het percentage positief beïnvloed werd. Tijdens het verlaten van het waterbassin zonder zwembroek door Henk, bracht dit ook de overige aanwezige badgasten tot schudde-bier-buiken. Zo, na het douchen even naar de avondslijterij, waar wij een kratje halve liters en Henk een fles Recklinghauser kochten, dit is een plaatselijke Schnapps. Ook nu bleek dat Gert Henk inmiddels al heel goed kende, want Gert gebood Henk om deze fles terstond in zijn koffer te pakken voor zu Hause. Maar daar Gert een Guter Mensch was en Henk ook wel eens lief kan kijken, was ook Gert niet bestand tegen de lieve blik van Henk en mocht hij één borrel tot zich nemen. Dit stemde ons ook weer vrolijk want Henk werd daar zo blij als een kind van en wat is er mooier dan een blij kind. Daar wij voldoende drank hadden en heerlijke snacks, was het sehr gemütlich zu Hause bei Stein en werd het ook dit keer weer een latertje. Daar de Vis en ik de bui al zagen hangen besloten wij niet bij Henk te gaan slapen in de kamer, maar in de keuken. Daar de woonkamer veel groter was dan de keuken stelden wij voor aan Henk, dat hij in de keuken ging liggen en wij in de kamer. Maar Henk deelde ons mede dat wij er last van hadden en niet HIJ, dus daarom moesten wij in de keuken, punt uit. Daar ik al een uur in de keuken lag te doezelen en de Vis nog niet in de slaapzak lag, en er verders in Huis geen gesnurk te horen was, maakte ik mij toch wel ongerust over mijn sportmaten. Na enig speuren ontdekte ik beide Heren op het balkon met de fles Recklinghauser. Volgens Henk moest volgens traditie von Recklinghausen, deze plaatselijke delicatesse ook plaatselijk opgedronken worden. De ochtend erna Nou dat hebben we geweten, wat zijn die Duitse plavuizen hard zeg en degelijk, ze buigen niet mee. Er wachtte ons een heerlijk ontbijt met 6 bakken koffie de sportman, en Gert had verse broodjes gehaald bij de slager met 2 kilo tartaar, alleen moest ik Henk nog even vriendelijk verzoeken zich eerst aan te kleden alvorens hij aan tafel plaatsnam. Henk liep nl. al die tijd rond in zijn onderbroek met een uitstekende zakdoek (dit om spontane natte dromen op te vangen) uit zijn rechterpijp, dit vanwege het feit dat Henk linksdragend is behalve tijdens het zwemmen, want dan gaat hij van links naar rechts en terug naar het midden en van voor naar achteren, met een beginnende odol (vanwege de genoten drank van de avond tevoren kwam zijn jongeheer niet geheel tot zijn recht), of dit nou kwam door de geschoten buit die Gert aan de muur had hangen of door Anica, dat is bij het ter perse gaan van dit artikel nog niet bekend bij mij. Tijdens het ontbijt hadden wij dit keer weinig last van Henk, want Henk was verdiept in het boek 'Mein Kampf'. Het huis van Gert leek niet alleen op een schietbaan, maar kon ook goed doorgaan voor een bibliotheek of museum. Om 14.00 uur vertrokken wij na een hartelijk afscheid en reisden wij weer naar Holland terug. Op de autobaan kwamen wij nog enkele Nederlandse militaire vrachtwagens tegen, die op de vluchtstrook stonden. Ik zeg tegen Henk "Kijk eens of Vandy (mijn oudste zoon van 20) erbij is", "Nee", zegt Henk, "want het is Cavalerie", ik zeg "Daar behoort Vandy ook toe", "Oh!!!" zegt Henk, maar het was behoorlijk druk op de weg, dus ik moest mijn aandacht erbijhouden en Henk had ook niet veel tijd want hij moest nog enkele Duitse Zeitungen lezen, en dit moest gebeuren voordat hij de grens overging. In Den Bosch mocht ik de beide heren afzetten bij een terras, waar zij enige bieren zouden drinken. Thuiskomende bleek dat het toch Vandy was, die o.a. langs de vluchtstrook stond in Duitsland!!! Begin van de avond vertrok Henk met de trein naar Utrecht en onderweg heeft hij nog even een reiziger ernstig toegesproken, die zijn walkman te hard had staan. Henk deelde deze persoon mee dat 78 overige reizigers ernstig last hadden van zijn muziek, haal dan die doppen uit je oren zodat iedereen de muziek volledig kan horen zei hij. In Utrecht heeft Henk nog even een plaatselijke horecazaak bezocht en midden in de nacht belde Henk vanuit de Hommel, dat het zwembad vol lag met jenever en dat hij Henja & Anica heel lief vond en dat hij flink ging trainen voor de Bayerische sporttesten, die lichter waren maar toch ook zware onderdelen hadden zoals het Biertrinken vanuit zware glazen. Bij deze bedanken wij gedrieën nogmaals de familie Stein voor haar sublieme gastvrijheid. Grosse, stille Lehrmeister sind die Berge bei Recklinghausen. Wer sie verstehen lernt findet dort oben nie gekannte Erfüllung Wer ihre Sprache nicht spricht für den bleiben sie immer und ewig aus STEIN.

Back