Wat zijn wij aan het doen?

12 augustus 2006

37ste Dodentocht

door A.H.M.I.B. van Geyningen

Henri Verhoeks zou mij bijtijds laten weten of hij meeging ja of nee, nou ik moet het nou nog horen. Vorig jaar kon hij ook al niet, zijn oma moest toen bevallen van zijn moeder. Nee wat dat betreft is Elly(loopnummer; 7820) anders, die zou niet meegaan omdat ze van zichzelf vond, dat ze er nog niet aan toe was, maar uiteindelijk zat ze toch naast mij in de auto op weg naar Bornem. Soms moet je iets doen, waarvan je denkt 'dat kan niet' om iets te bereiken waarvan je weet 'dat is onmogelijk'.

In Bornem aangekomen parkeerde we de auto bij het zwembad en liepen naar het Land van Bornem, daar aangekomen troffen we Johan van Dijk(7812), Gert Stein(9932), Raymond de Gisser(7811), Henk van der Schelden(7810) en even later kwam ook Fred Regts met een meesterkapitein genaamd Donny Lach uit het Amerikaanse leger, gestationeerd in Mannheim - Duitsland. En na verloop van tijd kwam ook Anita Willemsen(5840) alias de Sloopster. Na een bord spaghetti verorberd te hebben en de nodige drank, vertrokken we iets na negenen voor de 100 km. Bij de eerste knip kwam ik Cees van Bostelen tegen, onze politieagent en co uit Zeeland.

Na ongeveer 14,7 km kwamen we weer bij het Land van Bornem terecht, waar inmiddels onze supporters ook waren gearriveerd en wel, Michiel van Reenen, Jochem Prakke, Fieke Rabo en Ji-sun Wessel. Michiel zat al behoorlijk in de olie en genoot zichtbaar dat hij dit jaar langs de kant stond en niet meeliep, hij vond het wel welletjes na deze dodentocht 3 maal met succes te hebben volbracht.

Na tig km bereikten we de post waar ieder jaar heerlijke rijstekoeken en flesjes Isostar werden uitgereikt, maar dit jaar ging het anders, toen wij er kwamen was de koek op en ook de Isostar. Dit tot grote ontsteltenis van ons allen, maar in het bijzonder van onze secretaris, met luide stem deelde hij aan de circa 46 verzorgers mede, dat het waardeloos was dat alles op was, ze hadden beter op moeten letten en hij tierde en schreeuwde heel het zooitje ongeregeld bij elkaar en toen kwam Hulk Henk en tilde de dranghekken op tot ongekende hoogte en liet ze vervolgens weer uit zijn handen vallen tot ze weer op Belgische bodem belandden en vervolgens ging het weer omhoog en weer en weer en het weer werd slechter en slechter. Aan deze scène kwam een eind toen een van de Belgische madammekes een blikje Fanta uit haar privé-collectie toverde en dit aan Henk gaf. Al tierend liepen wij verder. Na honderden meters begon Henk te lachen en vond dat hij het weer mooi gespeeld had! Zag je dat, zag je dat hoe ik dat hek op tilde...

Na ongeveer 36 km kwamen we bij de Duvel-fabriek voor een gratis Duveltje, hier kwamen we ook weer Anita en Ray tegen en daar hoorden we dat onze onfortuinlijke (hij had deze tocht toch al inmiddels 9x met succes volbracht) Johan was gestopt. Henk vond dit maar niets, want dat zou betekenen dat Henk na het volbrengen van deze tocht op gelijk niveau zou komen te staan met Johan en dat vond hij zo bescheiden als hij is niet leuk, dit siert de man. Tevens vond Henk de naam Dodentocht niet toepasselijk want er vielen helemaal geen doden tijdens deze tocht!!

Maar ook aan de duvel komt een eind en vrolijk gingen wij weer de donkere nacht in op weg naar de volgende rust. Aangekomen bij de Palm-fabriek op 53 km en al geruime tijd achter ons gelaten Ray en Henk en voor ons Anita, Fred en captain Donny en Gert Stein, die niet zo enthousiast was, maar wel stevig doorstiefelde. Hier zouden wij een maaltijd krijgen die wij voor euro 7 de man/vrouw zouden bekomen. Nou het begon al goed, het brood was op en het overige was lauw en smaakloos, kortom deze maaltijd was voor al het geld te duur. We hadden het beter zonder maaltijd kunnen doen, want alle anderen kregen soep met brood, koffie etc etc., maar ja als men alles van te voren weet...

Toen we de maaltijd op hadden besloten El en ik even te wachten op Ray en Henk, maar dat even liep al gauw uit tot oneven. Maar uiteindelijk zagen we onze vrolijke vrienden tussen de Palmkratjes verschijnen. Ze deelden ons mede dat ze waren gestopt, ze konden de motivatie niet opbrengen etc. etc. De belofte, die wij gedrieën hadden gedaan in september 2005 in Recklinghausen bei Gert zu hause, hadden we immers ingewilligd en dat was dat wij met Gert de Dodentocht zouden lopen in 2006 en aan deze belofte hadden we voldaan, er was niet gezegd dat we hem uit zouden lopen. Aldus geschiedde en Henk en Ray legden het bijltje erbij neer en zouden zich voegen bij Johan en de supportersclub o.l.v. onze voorzitter. Inmiddels was ook gearriveerd het Franse vreemdelingenlegioen in afvaardiging van Ronald Fischer en Barend Rijkman. Vrolijk gingen Elly en Ally weer op pad met de nodige achterstand qua tijd naar de volgende rust. Elly had weer extra energie gekregen door het gegeven dat enkele zeer goede lopers waren gestopt en zij nog in de running was. Bij de rust in een sporthal op 60 km, kwamen de beheerders van een tappie onze stoelen onder onze kont vandaan vorderen, dit terwijl wij nog 20 min pauze hadden officieel. Dit tot groot verbijtenis van ons allen. Na deze slechte man, eens goed de waarheid te hebben gezegd, dit nadat hij aangaf dat hij moe was, op de toon van onze leermeester Henk, vetrokken wij (El&Al)(7819) spoedig naar de volgende rust hopende dat ze hier wat gastvrijer waren en dat was. Tijd doden is doodzonde, tijd beleven is belevenis!!

Ook Sunny was een van de lopers, u weet wel die van die paarse schoenveters. Na Sunny 's-Ochtends een goede middag toegewenst te hebben, wat ze waarschijnlijk niet begreep, want ze sneerde mij toe dat het pas ochtend was, vertelde Ik haar vervolgens dat ik het goed bedoelde en tenslotte kerstmis ook voorafging met elkaar prettige kerstdagen toe te wensen. Uren later, in de middag haalde ik haar weer in en toen wenste ik haar een goede avond. Toen kreeg ik een reactie van dat zul jij niet meemaken. Nee Sunny, dat wil ik ook niet meemaken!! Ik weet niet wat, maar ik wil het gewoon niet.

Op een gegevenmoment haalde ik ook de 3 pink ladies in. Een van deze, Debby geloof ik was jarig (12 aug), ik deelde haar mede dat ze waarschijnlijk nog nooit zoveel mensen op haar verjaardag had gehad. Ook van haar kreeg ik een sneer van; ik heb nu geen zin om te praten, oké ik wist niet dat je kwaad werd, dan zeg ik toch niets meer tegen je.

Ik hoor wel wanneer je weer wel wilt praten, dacht ik bij mezelf. Toen ik deze anekdote later op de avond tegen Mark Foster vertelde, zei hij; je had ze ongelooflijk moeten slaan en daarna in de Schelde gooien. Of dit wel zo verstandig was wist ik niet, niet wetende dat op dat moment Henk in de Schelde aan het trainen was voor de Bayerische sporttesten.



Maar ook aan alle leuke dingen komt een eind, zoals ook aan deze tocht, het eind kwam steeds nader. Op de 1 na laatste rust besloten El en ik om de laatste 10 km apart af te leggen. We vernamen n.l. dat men niet om 21.00 uur binnen moest zijn, maar om 21.30 uur. Daar ik het risico niet wilde lopen en El wel, besloot ik om alleen verder te gaan. Na ongeveer 5 km kwam ik tot mijn verbazing tegen op de dijk, onze supportersclub, bestaande uit Chielie, Jochem, Ji-Sun en Fieke. De laatste 3 besloten om de laatste 5 km gezellig met mij mee te lopen. Jochem vergezelde Fieke en Ji-Sun motiveerde mij, van kom op Ab, je kunt nog wel sneller lopen!!!

Ik stelde haar voor om in 2007 de rollen te verwisselen, zij lopen en ik haar de laatste 5 km ophitsen. Hiervoor bedankte ze hartelijk. Voorts deelde ze mede, dat ze moeilijk verliefd kon worden. Ik adviseerde haar toen om zich helemaal bloot te geven en er voor open te staan. En dat het dan misschien wel zou lukken!!!

Om 20.51 ging de scanner over mijn loperspas en stopte men mij een ananas toe en een heerlijk flesje Duvel met een doodskop erop (het flesje is inmiddels leeg en staat op mijn buro als aandenken). Degene waarvan ik de ananas kreeg, deelde ik mede dat ik er al 2 had van die dingen en of ik nu het geld kon krijgen, maar dit begreep de man niet.

Zo en nu dacht ik even een half uurtje wachten op Elly, maar dat bleek niet waar te zijn, ik had mij nauwelijks gevestigd op een aantal kratten met Duvel of daar kwam tot mijn grote verbazing Elly monter aanstappen en klokte op 20.58 uur. Dat betekende dat ze er behoorlijk de vaart in heeft gezet de laatste 10 km, wat een vrouw, wat een doorzetster, grote klasse.

Zo dit was een goede training voor de Omloop (rondje Goeree Overflakkee) die ik de week erna zou gaan lopen en wel op 18 en 19 augustus. Daar kwam ik onze vriend, van Anne-Jan Telgen, tegen en wel Pieter van Aken uit Veenendaal. Pieter had vorig jaar ook deelgenomen aan de Dodentocht, hij ging er als een speer vandoor bij de start, maar uiteindelijk strandde hij bij de Palmbrouwerij. Pieter bleek dit jaar wel met succes de Dodentocht te hebben gelopen en ook tijdens de Omloop ging hij er als een speer vandoor, na enkele km met mij te hebben opgelopen. Zijn ouders lagen met een bootje ergens aan de kant van het eiland. Helaas kwam er tijdens de Omloop voor Pieter een eind aan, bij post 8. Vorig jaar had Pieter de Omloop wel uitgelopen.

Maar we waren gebleven bij de finish van de Dodentocht, na binnenkomst togen wij naar het hart van Bornem en troffen daar de overige wandelaars aan met de Soc.-supportersclub. Gert Stein was als 2de binnen om 18:54 uur en inmiddels naar huis, toch grote klasse dat hij hem uitliep. Ook Anita was succesvol gefinished als 1ste van de Soc., en wel om 18:24 uur en inmiddels al zu hause in Zevenaar en eerdaags in Babberik, bleek na een leuke sms van haar zijde. Ook Fred zat al lang en breed op het terras en was gefinishd om 19.25 uur.

Zo nog even wat drinken en dan zouden El en ik de auto opzoeken, na nog even een heerlijk broodje Kebab te hebben verorberd, gingen wij voor de koeling down naar het zwembad. Daar legden we de rugleuningen plat en gingen een paar uurtjes plat alvorens de terugreis te aanvaarden. Gelukkig viel ik gelijk in slaap en Elly helaas niet, vanwege dat haar benen nog niet wilden rusten. Na enkele uurtjes te hebben geslapen, maakte El mij wakker, want we moesten naar huis, want Elly moest zondagochtend weer naar haar werk. Dus van slapen kwam niet veel voor El, maar dat kwam de avond daarop dan wel.

Bij deze wil ik nogmaals de supporters, Chielie, Jochem, Ji-Sun, Fieke, Ronald en Barend, Henk & Ray, hartelijk bedanken voor hun support en ook de medelopers bedankt voor uw ondersteuning en gezelligheid. De Omloop wacht.