Wat zijn wij aan het doen?

14 mei 2004

Eeks. Om zes uur vanmorgen werd ik wakker uit een onrustige, woelende slaap (veroorzaakt door het heen en weer malen van de beelden van de onthoofding van Nick Berg in Irak - verschrikkelijk, maar, zoals ik gisteren aan iemand schreef, ik weiger dit te associëren met de Islam per sé, en/of met alle moslims. Als we dat met dit soort dingen doen, spelen we de slechten onder hun in de kaart. Klootzakken zijn klootzakken, of ze nu islamieten of christenen of hindu's of boeddhisten zijn).

En toen ik wakker werd rook ik kaars. Kaars. Kaars? KAARS?? Ik stond direct naast mijn bed. Alles bleek blauw te staan, zo'n fijne nevel van grijze rookflarden.

Wat heen en weer lopen leverde geen brandhaard op. Iets verder lopen wel een door mij gewekte en gelukkig nog in goede gezondheid verkerende buurman. Samen konden wij de brandhaard niet vinden, maar besloten we wel 112 te bellen.

Terwijl ik naar de voordeur van het pand van de Vide liep, om die te openen en daar de brandweer op te wachten, trok Bert op verder onderzoek uit op de lager gelegen verdieping. Daar vond hij de brandhaard, net toen Gerard, die net in de Vide was gearriveerd om er te werken, met mij die vanaf de andere kant ook vond: een brandende prullenbak in het atelier recht onder mij.

Die was al geblust toen de brandweer, drie wagens sterk en vergezeld van 1 politiewagen, arriveerde (en dat deden ze overigens zeer snel, want wij schreven 06:15).

Eind goed al goed (de ramen staan bij schrijven dezes nog tegen elkaar open om de rook weg te laten trekken, dat wel). Maar van Gerard hoorde ik doodleuk dat de kunstenaar onder mij "dat wel vaker doet, maar op een metalen plaat, dus dan kan het meestal geen kwaad".

Me hoela. Ik zeg u, ik ga hem dat afleren.