Michiel F.E. van Reenen

Doorzoek deze site:

Wat zijn wij aan het doen?

19 november 2007

"De Eagles is niets anders dan een steriel marketing-project", schreef mij iemand die ik ken.

Vandaag viel 'Long road out of Eden' in mijn brievenbus.

Ik heb 'm net helemaal uitgeluisterd. En ik ben het er niet mee eens. Ik vind het te makkelijk.

Als je criticus bent is het je baan om cynisch te zijn. Mee eens. Maar ik ben geen criticus. Ik ben thuisluisteraar Chielie. Godzijdank onbelast met opgelegd cynisme. Mij hoor je niet ontkennen dat ik het af en toe zeker wel ben, niettemin.

Doet er niet toe. Wat er wel toe doet. Driekwart van deze plaat kun je in de vlakspoeler flikkeren, wat mij betreft. Word je niet blij van. Dient hooguit tot vergroten van de status van Garth, die deze zijigheid ooit wist te ontstijgen.

Maar dat doet er ook niet toe. Ik heb slechts zelden een helemaal goede plaat gehoord, laat staan na jaren werken. Het gaat erom of je je best doet.

Nou. Men doet. Want 'How long' is dan weliswaar een cover, maar wel echt VEEL beter dan het origineel, dat ik bovendien niet kende en waarmee het mij dus verrijkt - 'Frail grasp on the big picture' is, muzikaal op zijn minst (want tekstueel veel meer), een gracieus vergrijnzend eerbetoon aan (sic!) zowel Randy Newman als Seal, Hall en Oates, Aerosmith, The Beatles, Bon Jovi en de rest van de Rock 'n' Roll Hall of Fame (ik hoor, gaandeweg de plaat, trouwens nog veel meer - Thomas Dolby bijvoorbeeld; Squeeze; en zelfs Grace Jones en de Specials!); 'Business as usual' zegt wat ik denk; en titelstuk 'Long road out of Eden' is niets minder dan een mees-ter-werk.

De verleiding is groot dom cynisch te worden als koeiige waarheden over de streep stommelen.

Maar historie onderwijst dat als niemand het zegt, het niet gezegd wordt. Imagine there's no heaven.

En daarom is dit schitterend.

'Weaving down the American highway
Through the litter and the wreckage and the cultural junk
Bloated with entitlement; loaded on propaganda
And now we're driving dazed and drunk
Been down the road to Damascus, the road to Mandalay
Met the ghost of Caesar on the Appian way
He said: "It's hard to stop this bingeing, once you get a taste"
"But the road to empire is a bloody, stupid waste."
Behold the bitten apple - the power of the tools
But all the knowledge in the world is of no use to fools
And it's a long road out of Eden'

Ik vind heel veel fout aan de Verenigde Staten van Amerika. Er is veel dat ik ze niet vergeef. Maar (waren een Canadese meneer en ik het in mijn taxi onlangs nog roerend eens) als puntje bij paaltje komt, zijn zij, zoals het Verenigd Koninkrijk het toppunt van beschaving, en Nederland het toppunt van pragmatisme is, het - huidige - toppunt van vrijheid.

Als niemand het zegt, wordt het niet gezegd. Dus ik zeg dat, hier, nu.

En het heeft er alles mee te maken. Oh, say. Does that star spangled banner yet wave?

Die zo doet. Blij ik ben. Vanonder mijn fier rood, wit, blauw.

Thuisfluisteraar Chielie zegt: Goed. Iszj koopsje.