Wat zijn wij aan het doen?

3 mei 2009

Nog een lichtpuntje: zeer sterke partijleider laat de vrijheid niet geïntimideerd worden.

En dan iets moeilijks. Ik heb hier flink over na zitten denken. Aan de ene kant lijkt het inderdaad hoogst onheus kinderen verantwoordelijk te stellen voor de daden van hun (voor)ouders. Aan de andere kant zijn er daden aan de verantwoordelijkheid waarvoor daders zich niet moeten mogen kunnen onttrekken door simpelweg van ouderdom te overlijden. Ik voel mij verantwoordelijk voor de beslissing tot oprichting van de Joodse Staat, hoewel die een generatie eerder genomen is. Jong Duitsland voelt zich terecht verantwoordelijk voor de daden van de eerdere generatie. En de Balkan-oorlogen gingen terug op Middeleeuwse strijd.

Daarom moet het "O, dat is er een van die NSB'er" wel degelijk. Niet om het kind te pesten. Zo is het ook niet bedoeld: het is niet eens zozeer een bewuste en doelmatige opmerking, maar een onbewuste, natuurlijke bewustwording van een feit: het logisch gevolg van de daden van de vader. Als dit niet zou zijn wat er van komt, is het hek van de dam, komt de zondvloed na ons. Het kind moet die opmerking de maker niet kwalijk nemen - maar de vader. En de maatschappij moet het kind ONDANKS dat het van die vader is, liefdevol welkom heten en alle kansen geven - want het kind kan er inderdaad niets aan doen.

Dus wat erachter hoort is "Het zal je maar overkomen, als kind", of "Kan zij niks aan doen".