Wat zijn wij aan het doen?

26 maart 2010

Ik kan het er niet helemaal mee eens zijn.

Alles wat Carlo Nijveen in Haarlems Dagblad over Enzo Capone schrijft is waar. Maar het beeld dat geschetst wordt is scheef.

Hield Enzo van het leven? Zeker. Deed-ie aan drugs? Zeker. Hij versmaadde coke niet. Maar dat doet 75% van uitgaand Haarlem niet, weet ik als voormalig taxichauffeur. Was Enzo groot en sterk en wel zozeer dat hij, in beschonken toestand, soms zijn eigen kracht niet kende en daardoor per ongeluk mensen harder sloeg dan hij bedoelde? Zeker.

Maar. Is het beeld dat wij, in de kroegen hier (ik durf mijzelf overigens geen vriend van Enzo te noemen; ik was een vage kennis die hem een keer of vijf tegenkwam tijdens stapavonden met mijn collegae van Taxi Adriaan, met wie hij diep bevriend was) van Enzo hadden, dat van een nare crimineel? Zeker niet.

Enzo Capone's rouwbericht opende met 'Cuore d'oro'. En zo was dat.

Ik mocht Enzo. Het was een aardige man. Met een grote bek. En een heel klein hartje. Ik vond hem een vriend.

Enzo, pik - slaap zacht, man.