Wat zijn wij aan het doen?

29 april 2000
Verslag van gisteren. Eerst was er de riddering. Pracht en van zwaarden voorziene praal onder leiding van Pop. Daarna de receptie, in het dekanaat van de Nederlands Hervormde Kerk. Daar was zo'n beetje de hele familie van moederskant, overgekomen vanuit het hele land, en een hoop van de vluchtelingen voor wier leven ze in het verleden heeft gevochten en nu nog vecht. Dat was erg emotioneel en, moet ik zeggen, bevredigend.

Daarna bracht ik de middag in de zon door, op het terras van Café de Roemer op de Botermarkt, met een van Haarlem's betere gitaristen/zangers, Maarten Eijsker. Die nodigde me uit met hem een nieuw zanggroepje te vormen. Dat schreeuwde om plannenmakerij, dus volgde eten te zijner huize.

Dat was lol. Daarna vervoegde ik mij in een café aan de Riviervischmarkt, alwaar afscheid werd genomen van Max. Max is een ex-marinier en zo'n beetje de beste vriend van de vorige vriend van mijn zus. Vandaag vertrekt hij op bedevaart: te voet naar Santiago de Compostela in Spanje. Dus dronken wij, een uur of wat, en was ook dit gebeuren redelijk emotioneel te noemen.

Vervolgens toog ik naar de FietsznFabriek, een redelijk nieuw cultureel etablissement dat zo ongeveer opende. Groot feest, deejays, bands, je kent het wel. Ik hing er drie uur rond en besloot toen af te taaien.

Maar dat was het eind van de dag nog niet. Thuis bleek er een geamenlijk feest van Meterhuis en LichtFabriek aan de gang te zijn, met deejays en bands, waarvan ik er sommige erg goed ken. Dus overkwam mij een ongelooflijk genoegen: The Bouncers in ma house! Die gingen vervolgens herkenbaar over de zeik van de slechte organisatie van benefiet-concerten, maar ik vermaakte me uitstekend. Al met al weer drie uur lol, conversatie, hevig gedrink en gekijk naar nutteloze mooie meisjes, die wel geínteresseerd waren, maar niet agressief genoeg om daadwerkelijk wat tegen me te zeggen (en dan maak ik er verder niks van, zoals je weet). Om drie uur viel ik stomdronken in bed.