Wat zijn wij aan het doen?

1 april 2001

Op verzoek (want ik wilde dit zelf achterwege laten, het ligt namelijk voor de hand dat ik, als orangist, Alex en Máxima het allerbeste wens): mijn mening over het Máxima-gebeuren.

Dit is overigens nergens grappig bedoeld, want ik doe niet aan 1 april-grappen. Dat u het even weet.

Goed. Ik vind dat Willem-Alexander vooral moet doen waar-ie zin in heeft, in deze. Gun die big ook eens een pleziertje. Mensen die zeggen dat ik zo niet over mijn aanstaande koning mag praten, herinner ik eraan dat ik zijn trouwste onderdaan ben en voor die big, en dat waar-ie voor staat, zou sterven.

Maar buiten het feit dat ik zowel hem als Máxima dus van harte gelukwens en erg blij ben voor ze, vind ik de hele discussie banaal en bolstaan van trivialiteit. Een land dat er trots op is het gezin als hoeksteen van de samenleving te hebben zou zich ervoor moeten schamen een vader het recht te ontzeggen bij de bruiloft van zijn dochter te zijn.

Als de Argentijnen Jorge niet eens willen berechten, waar halen wij dan het recht vandaan om dit te doen? En als Mladic en Milosevic nog steeds niet voor Den Haag staan, Videla daar niet staat, Aideed nog steeds vrijelijk waanzin uitkraamt en bezigt, massamoordenaar Ariel Sharon (voor degenen die dat niet meer weten: hij was de man van Sabra en Shatila) premier van een van de invloedrijkste staten ter wereld is en terrorist Arafat nog steeds aan tafel zit met tal van hoogwaardigheidsbekleders, hoe durven we dan Máxima lastig te vallen over Jorge?

Ik vind dit hetzelfde als hedendaagse Duitsers de daden van de nazi's aanrekenen: onzin. Dat je de staat Duitsland nog zo'n driehonderd jaar moet blijven herinneren aan de wandaden in haar naam gepleegd staat wat mij betreft buiten kijf. Maar dat is iets anders dan het een generatie die er niet bij betrokken was persoonlijk aanrekenen.

Kortom, ik vind het een grof schandaal. Mijn complimenten aan Kok voor de manier waarop-ie omgesprongen is met de misplaatste storm van onlustgevoelens, maar ik had dat zelf nooit gedaan en die man met alle égards ontvangen. Het gaat hier om Máxima, niet om Jorge, en we ontnemen nu iemand die niets te maken had met de wandaden van een dictatoriaal bewind de aanwezigheid van haar vader bij haar huwelijk. Máxima, mijn diepgaande excuses voor het wangedrag van mijn medelanders in deze.

En dan nog iets aan mijn Vorstin: Majesteit, heb diepe dank. Ik heb genoten van uw toespraak, en nog meer van die van Claus. Het is mij, wederom, een onvergelijkbare eer uw onderdaan te mogen zijn.

Veel geluk, aan u en de uwen. En om met mijn werkgever te spreken: Good job, Alex.