Wat zijn wij aan het doen?

15 september 2001

Het regent onzin. Daar luister en kijk ik nu al drie dagen naar, en ik heb er uit piëteit tot nu toe mijn kop over gehouden. Ik ben dat zat. Dus, niet omdat ik een punt wil maken in iemands richting, maar gewoon omdat ik het zelf even kwijt moet, wat dingen.

1. Mijn condoléances aan het Amerikaanse volk en alle nabestaanden van slachtoffers van de aanslagen.
   
   
2. Struisvogelgedrag zuigt. Laura Bush is geschift. Die roept Amerikaanse ouders op hun kinderen niet te laten kijken naar herhalingen van de beelden van de aanslagen op het WTC. Dat is precies hetzelfde struisvogelgedrag dat ertoe geleid heeft dat die aanslagen plaats konden vinden. Wat je moet doen is die kinderen die beelden wèl laten zien, maar ze erbij vertellen hoe het zit met de wereld. En ze daarbij niet negatieve emoties als haat jegens ondemocratie inprenten, maar positieve, door ze uit te leggen wat de voordelen zijn aan democratie, godsdienstvrijheid en vrijheid van meningsuiting. Nog zo'n struisvogel (MET alle respect dat ik heb voor de man achter Tom Poes): Marten Toonder, geïnterviewd op Radio 1, die niet meer naar de beelden wil kijken omdat-ie "niet houdt van verbeten mannen", en stelde na de Tweede Wereldoorlog niet veel meer daarmee gedaan te hebben als onderwerp van zijn werk omdat "wat er gebeurde niet menselijk was en je het zo snel mogelijk moet vergeten". Steek je kop in het zand, en wees verbaasd als die Scud erbovenop valt: oorlogszucht en haat zijn absoluut menselijke karaktertrekken, en die moet je erkennen als je er iets aan en/of tegen wilt doen.
   
   
3. Onverdraagzaamheid zuigt. Joris Luijendijk, voortreffelijk verslaggever, die mij ooit nog de eer heeft aangedaan een week lang met mij deel uit te maken van het redactioneel team van de Gele Gids, maakte een reportage vanuit Sabra en Shatila, over de in België lopende rechtszaak tegen Ariël Sharon. Daarin interviewde hij Palestijnen, die stelden dat "als democratie en medemenselijkheid iets betekenden in België, Sharon tot de doodstraf veroordeeld zou worden". Nee, sukkels! Jullie begrijpen er niks van! Als democratie en medemenselijkheid iets betekenen voor je, dan heb je geen doodstraf en veroordeel je Sharon dus tot levenslang! Zie boven: DAT is wat we onze kinderen moeten blijven vertellen.
   
   
4. Oneerlijkheid zuigt. De CIA en FBI krijgen momenteel ladingen kritiek over zich heen omdat ze de aanslagen van de 11de niet voorkomen hebben. Maar zoals ik al eerder zei is het een Godswonder dat zoiets niet eerder gebeurde en niet veel vaker gebeurt of veel erger gebeurt. En dat is onder andere de verdienste van CIA en FBI. Veroordeel ze niet, maar bedank ze. Op je blote knietjes. Zeg niet, zoals die Britse parlementariër die ik dat op ITN zag zeggen, dat "terroristen van het soort dat dit soort aanslagen begaat er niet voor zullen terugdeinzen chemische, biologische en/of nucleaire wapens te gebruiken als die tot hun beschikking staan", maar realiseer je dat ze die allang hebben, en het onder andere aan de veiligheidsdiensten te danken is dat je ze nog niet op je kop hebt gehad.
   
   
5. Demagogie zuigt. Talibandiet Mohammad Omar stelt dat "een aanval op Osama Bin Laden een aanval is op de hele islam". Welnee, pleurisleier! Een aanval op Osama Bin Laden is een aanval op Osama Bin Laden! De islam dicteert alleen in jouw middeleeuwse Afghanistan kennelijk dat moord en terrorisme geoorloofde middelen zijn. Roepen dat het "hier gaat om agressie tegen de islam" terwijl er nog geen bom gevallen is, dat is opzettelijke oorlogszuchtige misleiding. Maar goed dat de islam zo'n verdraagzame godsdienst is, en dat zoveel islamieten zich dat realiseren. En daarbij: oorlogszuchtigheid ga je niet succesvol te lijf door naar de wapens te grijpen, maar door mensen te confronteren met VREDE. Mensen willen geen dictatuur meer als ze vrijheid van meningsuiting hebben gekend.
   
   
6. Dus. Wèl prachtige dingen: de Coldstream Guards in London, die voor het eerst in de geschiedenis The Star Spangled Banner spelen tijdens de Changing of the Guards, en de drie minuten stilte in Nederland, een groot gebaar van een klein volk (des te meer als je je bedenkt dat de enige andere gelegenheid waarbij wij jaarlijks ook zo stil zijn, ook zoveel te maken heeft met diezelfde Amerikanen). Koude rillingen. Die trut die in de Metro (naast de strips) beweerde dat wij beslist niet mee moesten gaan vechten met de Amerikanen ALS er oorlog van kwam, die moet opzouten. Ja, natuurlijk moet er niks overhaast gebeuren en moeten er harde bewijzen zijn. Maar meevechten met de Amerikanen zullen we. We zijn ze dat verschuldigd vanwege het verleden, en we zijn het onszelf verschuldigd omdat we geloven in dezelfde democratische en menselijke waarden.