Wat zijn wij aan het doen?

5 juli 2002

Ff aan het gillen, want godverdegodverdegodver. Konsumentenles deel 57c sub b: de macht van de weglopende klant. Want:


DAAR DRINKEN WIJ NOOOOIIIT MEER KOFFIE

althans, niet in de Haarlemse vestiging, en niet zolang dat pleurisleiertje er nog werkt.

En dat is jammer. Want het is prima koffie, in grote bekers waarvan alleen het dekseltje niet deugt. Ik las ooit een brochure-achtig ding waarin brochure-achtig werd uitgelegd dat die dekseltjes met zorg werden gekozen, door Mevroi de landelijke bobo van de C'est Du. Maar als je die beker laat vallen, dan zit alles onder de koffie, ook om je heen. Nee, dan de McDonald's-dekseltjes (die overigens ook op prima koffie zitten). Zoals Harrison Ford in 'Patriot Games' liet zien: die kun je nog eens lekker terroristisch over je bureaublad laten donderen. Nergens koffie op.

Maar dat pleurisleiertje dus. Kom ik daar iedere dag voor een grote koffie, schreef ik al eerder over (dat was ook al onfortuinlijk, maar nog altijd beter dan de Leidse vestiging, want daar kwamen we al eerder nooit meer). Kwam ik er deze keer met als bijbedoeling wisselgeld voor een bagagekluis, want rugzak bij me, maar op weg naar werk. Vraag ik dat gozertje dus om een grote koffie en of-ie me wisselgeld zo kon geven dat ik die kluis kon dokken. "Ja hoor, meneer", zegt-ie. Ik denk "wat keurig zeg".

Kom ik bij die kluis, heeft-ie me drie euro's gegeven. Gaat niet, want de priks van zo'n kluiz is 2 eu vij-ftig, gepast. Bij drie euro spuugt-ie alles weer uit en zegt-ie "no habla".

Dus ik terug naar dat ventje. "Kun je een van die euro's in twee vijftigjes wisselen?" "Nee meneer, want ik krijg de kassala niet meer open. Nu moet u wel nog iets kopen hè."

IK MOET GODVERDOMME HELEMAAL NIKS, KLEINE PESTPLEURISMONGOOL! IK MOET NOOIT MEER KOFFIE KOPEN BIJ JOUW TOKO, TOTDAT ZE JOUW REET DE DEUR UITGETRAPT HEBBEN, KLOOTHUFTERTJE, DAT MOET IK!

En ik mocht je toch al niet, want iedere keer als ik koffie kwam kopen stond jij me ellenlang te vervelen met verhalen over andersoortige koffie die je ook nog verkocht. Daar vraag ik niet om, dat wil ik niet horen. Ik vraag om de koffie die ik wil hebben, die wil ik snel hebben, snel betalen, en daarbij wil ik geen gezeik aan mijn kop. Om nog maar te zwijgen over de reizigers die achter mij in de rij op HUN koffie staan te wachten zoals ik op de reizigers voor mij die moesten luisteren naar jouw verhalen over de kwaliteit van de ham op hun broodjes en de lekkerheid van de kaas erop.

ZOUT OP KANKERDEBIEL! KRIJG DE SESAMTERING EN BAK AF NAAR JE STERFPLEK, MET JE GRAFBEK, SUFLUL!

Nee, daar drinken we nooit meer koffie. Dan maar weer de stationskiosk. Inferieure kutkoffie in dekselloze lelijke rode bekers. Maar: GEEN gezeik aan m'n kop. Mensen die weten hoe het hoort.

Zoals, overigens, ook het onvolprezen personeel van de Free Record Shop, dat het kasregister om voor dat sukkeltje van de C'est vast onverklaarbare redenen wèl openkreeg en mijn eurootje zonder dralen en met vriendelijke glimlach in twee vijftigjes wisselde zodat ik eindelijk die kluis kon vullen.

Grrrrrrrrrrrrrr. Een bedrijf dat zich Servex durft te noemen zou toch echt moeten overwegen al zijn medewerkers een cursus 'dienstbaarheid in snelle bediening' te geven. Vind ik. Maar ja. Wie ben ik. Ik stem niet eens LPF.