Doorzoek deze site:
Wat zijn wij aan het doen?
26 october 2003
- Helaas toch voor de derde achtereenvolgende keer het dak aan het repareren, met Bert. Het probleem is niet zozeer dat de vorige reparaties niet hielpen, maar dat ze niet genoeg hielpen.
- Dat loopverslag aan het schrijven, dat er allang had moeten staan.
- De verjaardag van mijn moeder (15 october j.l.) en het 40-jarig huwelijk van mijn ouders (heden) aan het vieren met een mosselmaaltijd te hunner huize, zwager Peter van K. als kok - gefeliciteerd, mama, papa, en nog heel veel jaren.
 Blij aan het zijn, niet louter met mijn ouders, of mijn moeder in het bijzonder, om haar geduldig verzamelen van op mijn situatie van toepassing zijnde artikelen uit de kranten die ik zelf niet heb, maar vooral om wàt zij deze keer verzameld had. Mijn dank (en op korte termijn een fles goeie jonge) gaat uit naar de man van wiens huidig handelen mij betrouwbare geruchten bereikt hadden, die ik nu tot zekerheid verheven zie, dankzij moeders en de Sufferd: lang leve Toon Schneider, de man die zichzelf piketwacht heeft gemaakt, om het brandgevaar bij mij achter te beteugelen. Als ik het wel heb is hij bij toeval (of misschien wel niet) ook die man die, in mijn nu.html van gisteren, onder die regenboog staat, in het wit. Wie noemde die buurt ook alweer asociaal? Ik geloof dat ik daar al eens eerder boos over werd. Toch blij dat er iemand is, die mijn veiligheid garandeert.
 En daarom tevreden aan het slapen gaan, als veel te weinig, met de stem van John Jansen van Galen, de man met wiens stem ik graag iedere nacht zou gaan slapen (en neen, ik val wel degelijk op dames, en ja, dat ik dat als man die niet van wandelen houdt, zeg over een certified wandelmongool, zou boekdelen moeten spreken). Ik citeer, uit mijn eigen mail d.d. 12.02.2003, aan de Redactie van 'Met het Oog op morgen': 'Dank jullie wel voor de allermooiste radio. Jullie helpen mij dagelijks Nederlander te zijn.' - en zo is dat. En het Oog, dat mij qua format zo aanspreekt, doet dat het meest, als John Jansen van Galen, de enige die _nooit_ door de eindtune heenspreekt, binnen zit. John, dank jou wel.
|
