Over Chielie's Gedichten.

Over mijn poëzie.

Ik schrijf sinds m'n zesde gedichten, maar ben nooit actief op zoek naar publicatie. Dat komt doordat ik mensen niet graag lastig val met ongevraagde ellende, ze zelf nooit goed genoeg vind en het op andere fronten te druk heb.

Kortom, ik kom uit Schalkwijk. Schalkwijk is een grote groene Haarlemse buitenwijk vol flats, soort van Minibijlmer.
Heb dus gepubliceerd in eigen beheer ('Nounounounou', 'Yo Hallelujah!', 'Kopieerkreng', 40 gedichten elk, in principe nog steeds verkrijgbaar, maar zeldzaam en arbeidsintensief, voor 40 gulden elk - dit zijn bloemlezingen, het beste uit de volledige voorraad die u hier online aantreft), de schoolkrant van de middelbare school (Gollem, Spaarne Scholen Gemeenschap, Haarlem), UvA-bladen (Nymph, Lurf) en een links Haarlems jongerenblad, 'Omslag', waar ik anderhalf jaar of wat met Stijn de Jong een duoredactie heb gevoerd over de Cultuurbijlage.

In 1988 zijn een aantal van mijn gedichten en twee van mijn songs opgenomen door The Flying Acrochielians en geworden tot het cyber-album 'K.I. Borkokovski & The Flying Acrochielians sing Chielie'.

Eind 1995, tenslotte, is 'Haarlemmers - portretten', van fotograaf Fjodor Cyriel Buis verschenen, waarin ik de tekst geschreven heb (29 interviews met bekende Haarlemmers, gekoppeld aan een tentoonstelling van hun portretten in het Teylers Museum, alles in het kader van het 750-jarig bestaan van Haarlem).
Uit dit boek zijn door Haarlems Dagblad zeven interviews in reeks gepubliceerd.

Mijn gedichten zijn een soort van dagboek, hoewel er lange perioden bestaan waarin ik niets schrijf. Ze beschrijven mijn eigen gevoelens en innerlijke beelden (maar hee, wie weet, misschien komen ze overeen met die van anderen, zo hier en daar).

Wat taalgebruik betreft vind ik, omdat ik geboren en getogen Nederlander ben, en dan nog Haarlemmer ook, dat het mijn onvervreemdbaar recht is die taal naar mijn wens naar mijn hand te zetten.

Zo. Dood aan het Groene Boekje. Verfoeilijk noodzakelijk kwaad is het, conservatisme ten top. Als een niet-bestaand woord of een samenstelling, die echter overduidelijk alleen uit het Nederlands afkomstig kan zijn, beter weergeeft wat ik bedoel dan bestaande woorden, dan heb ik er zojuist een uitgevonden en verwacht ik eerbied, geen klachten, goddomme. Als men daarmee zit, leest men mij maar niet. Houd mij vast, ik erger mij.

Chielie.