Het vaste oefen-parcours: Haarlem-Katwijk This page in English Inleiding | Deel I | Deel II | Deel III | Deel IV | Deel V | Terug naar de Wandelsoc. Deel V: Noordwijk-Katwijk En dan volgt dus het toetje: een uurtje aftrainen langs het heiligste stukje strand van de Nederlandse kustlijn, dat waar onze vorstin graag paardrijdt en het Nederlands voetbalelftal regelmatig rondrent. Terwijl we aan de voet van het kolossale spelershotel, Hotel Huis Ter Duin, voorbij trekken, krijgen we alle gelegenheid om te mijmeren over behaalde overwinningen als het Europees Kampioenschap van 1988 - en over niet behaalde, als het Wereldkampioenschap van 1978. En om te genieten van zon, zee en strand. Altijd al indrukwekkend, is het meer dan waarschijnlijk dat ze dat, tegen de tijd dat we hierlangs komen lopen, nog veel meer zijn. Want inmiddels loopt de dag ten einde, en dus is de kans groot dat we vergast worden op één van de prachtige zonsondergangen die onze kust met regelmaat doen baden in roodgouden hemellicht. Reden voor romantiek en weemoed, die in ons vechten om voorrang tot we, de Noordduinen voorbij, aan de rand van Katwijk, stuiten op de Rijn, die hier onderdoor een dam met uitwateringssluizen in zee stroomt. Deze plek, waar zilt en zoet zich tot brak vermengen, is een belangrijke, voor de Wandelsoc.. Want niet alleen is dit het eind van dit vaste oefentraject, dit is ook de plek waar ons eerste grote oefenproject, 'Van Grens Tot Grens Over De Grens', een wandeling in vijf etappes langs de Limes, de noordgrens van het Romeinse Rijk, gevormd door de Oude Rijn, van Emmerich naar Katwijk, dwars door Nederland heen, in 2001 succesvol afgerond werd. En zo mogen wij ons weer eens realiseren dat alles vloeit, en die gedachte eren door van alles te laten vloeien, in onze kelen, ter Hotel Savoy, ons vaste eindpunt, aan de andere kant van de dam. Om dan vervolgens, vanop de Boulevard een paar honderd meter verder, diezelfde bus 90 naar Haarlem te pakken die we anders in Noordwijk hadden genomen (vergeet overigens nooit je portemonnaie mee te nemen, want dan heb je onderweg niets te eten of te drinken, geen buskaart en geen geld om er een te kopen en wordt het allemaal een wat dure bedoening, zeker als al je vrienden met auto's op die dag in het buitenland zitten), op weg naar huis na een succesvol verlopen trainingswandeling, het hoofd vol vertrouwen de toekomst toegewend. Als je niet beter wist zou je er dichterlijk van worden. Terug naar Deel IV | Terug naar de Wandelsoc.