| Tijden met Martin de Smit - deel 1
Wat vooraf ging aan 'One Good Solution' Door Adrianus Warmenhoven Ik woon in een studentenflat op een afdeling met 18 mensen. En tegenwoordig hebben steeds meer studenten een PC, ook al volgen ze leerrichtingen die niets met informatica van doen hebben. Ten tijde van het volgende verhaal waren er maar liefst vier 80486DX2's aanwezig, plus nog wat electronisch grut. Bij een van die afdelingsgenoten met een '486 kwam telkens een computerfanaat op bezoek. Deze persoon kwam op een dag mijn kamer binnen met een koffer vol diskettes en stelde zich voor. "Martin dè Smit, wij kunnen vast wel software ruilen", zei het pak met de brede glimlach. Ik wist niet dat dit mijn leven ging veranderen. Rond dezelfde tijd was ik met Chielie bezig voorbereidingen te treffen voor een door ons op te richten bedrijfje. We hadden een '06-lijn' in gedachten die mensen zou helpen met hun computerperikelen. Martin bleek een vriendelijk iemand te zijn met een oor en enorm veel enthousiasme voor nieuwe ideeën. Hij dacht dat het telefoon-idee wel aan zou slaan en 'kende wel wat mensen' die ons zouden kunnen helpen. Hij stelde ons voor aan Bruno (Broeno) en Natasja van een elektronika-zaak. Zij zouden onderdak verlenen aan de '06-lijn' en helpen in het algemeen... Aanvankelijk leek alles dan ook koek en ei. Maar langzamerhand begon de twijfel te knagen. De informatie kwam maar langzaam door via Natasja en onze eigen rekensommen eindigden altijd in de min. Chielie en ik kregen dus twijfels over het '06-lijn'-idee. Terwijl wij ons zorgen maakten over de financiële haalbaarheid van ons nog op te richten bedrijfje, dat wij overigens 'PC? Oh nee!' wilden noemen, kwam Martin met de mededeling dat hij ook een bedrijfje van de grond wilde krijgen. Het zou iets met Internet worden en het zou hem zeeën van geld opleveren. Iedereen, Chielie, ik en Elektronika wensten hem succes en letten er niet meer op. Totdat Martin eensdaags mijn kamer in kwam wandelen vergezeld van een jongeman met een ietwat pokdalig gezicht. "Dat is Herman en hij heeft geld!" zo liet Martin mij weten. Beiden wilden gratis consultatie over welke mogelijkheden er waren om een Internet-bedrijf te beginnen. Ik legde Martin meer dan eens uit dat ik eigenlijk niet gratis meer wilde werken, maar hij bleef, op een welhaast smekende toon, lamenteren dat hij ook handige dingen voor Chielie en mij had gedaan. Ik ging daar nog op in ook. Na niet al te lange tijd werd het Herman en Martin duidelijk dat ze een technische staf nodig hadden. Ze gingen headhunten. Mijn hoofd om precies te zijn. Omdat het bedrijfje van Martin en Herman niet enorm kapitaalkrachtig was werd mij een vennootschap aangeboden. Ik zou voor eenderde eigenaar zijn van het bedrijf en in plaats van kapitaal zou ik 'kennis' inbrengen. De naam van het bedrijf zou toen '1 internet solution' worden. En alles was al geregeld. Ik begon voor ze te werken. Het bleek dat Herman er niet zoveel moeite mee had dat Martin zakendineetjes en 'buzzers' respectievelijk betaalde en aankocht. De 'cashflow' ging ongeveer als volgt. Martin kreeg een lumineuze inval, belde Herman op en zei "lap eens wat cash". Herman kwam dan het geld op de fiets brengen. Bij de, behoorlijk zinloze, vergaderingen vertelde Herman mij telkens weer hoe hij aan zijn kapitaal was gekomen. Martin ondertussen begon telkens uit te rekenen hoeveel geld hij voor de volgende dag nodig had. Om ervoor te zorgen dat ik niet de enige was die werk verzette, probeerde ik Chielie aan te nemen. Doordat Martin iemand anders al een modem beloofd had en het geld daarvoor al uit Hermans zak getrokken had, was het voor mij geen probleem om die belofte om te zetten in een daadwerkelijk geschenk. Ik kocht een 14K4 modem voor Chielie dat oorspronkelijk door de elektronika-zaak geleverd zou worden. Dat ik het modem kocht bij een zaak in de Leidsestraat kwam doordat het daar zo'n 50 procent goedkoper was. Chielie toog met zijn nieuwe modem aan het werk. Echter niet helemaal naar Herman's smaak. Op een vrijdag belde Martin mij op en vertelde mij dat Herman het met Chielie allemaal niet zo zag zitten. Ik moest kiezen: of Chielie eruit of de zaak zou worden opgeblazen. De zaak werd dus opgeblazen. Terwijl Martin doelloos door het Vondelpark zwalkte belde ik, na overleg met Chielie, vanuit diens huis in Haarlem naar Didi. Didi was al eerder geïnteresseerd in financiële participatie in ons computerzaakje (de '06-lijn'). Ik legde hem uit hoe alles zat en dat Chielie en ik besloten hadden alles toch door te laten gaan. Hij wilde dat eerst met zijn accountant doornemen. Chielie had in het begin bedenkingen over de her-aanneming van Martin. Uiteindelijk besloten we om hem toch aan te nemen, zij het onder bepaalde voorwaarden. Martin ging daarmee akkoord. Het wachten was nog op Didi. Uiteindelijk bleek die het een goed plan te vinden en ging met ons in zee. 'One Good Solution' In het begin was de naam van het vennootschap 'Digital Solution'. Martin die zou nagaan of die naam al bezet was, was druk bezig. Met van alles maar niet met de controle van namen bij de Kamer van Koophandel. Chielie vond met é´n telefoontje een bedrijf in Purmerend dat 'Digital Solutions' heette. Dat zat te dicht bij onze naam en die veranderden we in uiteindelijk 'One Good Solution'. De server kwam eindelijk. En ik maakte afspraken met NL-Net en Netland die, toegegeven door eigen laksheid, al gemaakt hadden kunnen zijn. Martin regelde een 'gentlemans-agreement' met een academische onderzoeksinstelling. Zo tegen die tijd begon een beetje door te schemeren dat Martin af en toe loog over de bedrijfsgang-van-zaken. Er zouden dingen met de mailing meegaan, er gingen geen dingen met de mailing mee. Een 'aanstaande klant' zou zich vermaakt hebben en tot zeven uur gebleven zijn, ze vond het wel interessant, had haast en bleef tot zes. En meer van dit. Hij had rond die tijd ook het lumineuze idee om Ravi aan te spreken over een eventuele hulppositie bij OGS. Ons vertelde hij dat hij 'een meisje bereid had gevonden om secretaresse-bezigheden uit te voeren. Ze hoefde er niets voor terug', Ze zou twee weken lang twintig uur per week Martin bijstaan, daarna was ze veertig uur per week beschikbaar. Voor niets. Dit kon natuurlijk niet correct zijn en dat was het ook niet. Ravi wilde ons bedrijf 'ondersteunen' en in ruil daarvoor leren hoe ze goed met computers om kon gaan. Bovendien had ze niet veel zin Martins secretaresse te zijn. En Martin ging onversaagd verder met werken. Hij besloot dat we onze 'aanstaande klanten' een presentatie moesten laten 'ondergaan'. Deel 2 |