Wat zijn wij aan het doen?

11 februari 2002

Zaterdagavond zei ik dat ik Jan Haverkort zou ombrengen, en zijn kinderen, en zijn kleinkinderen, en zijn achterkleinkinderen, en al hun aangetrouwden, en zijn ouders, als die nog leven, en iedereen die verder met hem te maken heeft.

Ik zei dat in de kroeg, terwijl-ie naast me stond. En ik zei het tegen Mirjam, met wie ik over hem in gesprek was. En dat kwam door eerdere gebeurtenissen.

En toen zei Mirjam "Nee, dat is mafia. Nooit doen. De persoon zelf pakken, nooit anderen".

Daar heeft Mirjam natuurlijk groot gelijk in. En wat ik zei was ook niet serieus bedoeld. Ik zou zelfs Jan Haverkort zelf nooit fysiek iets aandoen, omdat ik een weldenkend mens ben en geweld in alle gevallen verafschuw en van de hand wijs.

MAAR IK BEN WEL ZO BOOS. En dat is waar het om gaat, in deze. Ik wil dit soort dingen kunnen zeggen, omdat ik dat wat ik zeg misschien alsnog doe als ik ze niet zeg. Het is een noodzakelijke uitlaatklep die dingen oplost.

En dat brengt mij bij mijn bredere punt: politieke correctheid is een gevaar voor de samenleving. Ik mag niet zeggen dat Francisco van Jole dood moet, vond de niet verder dan zijn korte neus kijkende JB met een aantal anderen. Reizigers mogen niet boos zijn op NS-ers. Zie de afgrijselijke uitspraken van Ype Jorna in de 'Wat u zegt' in de Metro van vandaag - Ype runde ooit www.nsfan.nl, een site die hij, als autobestuurder en non-ov-er, had opgericht omdat hij, toen hij voor de test een paar dagen treinde, zo schrok van de agressie van passagiers jegens NS-ers en die zo afkeurenswaardig vond.

In beide gevallen wordt voorbijgegaan aan de oorzaken van de agressie.

Agressie is NIET een afkeurenswaardig ding. Agressie is zo menselijk als de rest van ons emotioneel spectrum. Geweld is WEL een afkeurenswaardig ding. Maar geweld is nou precies wat ervan komt als we agressie onder de mat stoppen en gescheld verbieden.

Dat maakt ons de samenleving die verbaasd staat van de radelozen die zelfmoord plegen na hun familie en een halve kroeg te hebben gedood. Zie diezelfde Metro, waarin een ZuidAfrikaan die dat deze week deed uit liefdesverdriet, gekoppeld wordt aan stijgende criminaliteitscijfers in Zuid-Afrika. Die cijfers hebben daar dus geen moer mee te maken - dit is een geval van persoonlijke pijn, en hoewel de daad afkeurenswaardig is zou ik haar eerder tragisch dan crimineel noemen.

Crimineel noem ik een samenleving die dit soort dingen niet bij de wortel aanpakt door te kijken waar die radeloosheid vandaan komt, maar die in plaats daarvan aan symptoombestrijding doet, die ervoor zorgt dat we al decennia lang uiterst verbaasd staan van dit soort geweld, dat intussen toeneemt. Positief denken is een prachtig ding, maar positief WERKEN is beter.

U bent gewaarschuwd.

Oh. En dan nog eens wat: Pim Fortuyn is een ei-kel.