Wat zijn wij aan het doen?

18 februari 2005

Ik sta soms, zo verbaasd. Van mijn eigen avonturen. Als, bijvoorbeeld, nu. Meer precies, en namelijk, van:

1. het feit dat de nieuwe, zwarte Opel Combo occasion, die ik gisteren te Ruinerwold aanschafte, ter vervanging van de eerdere, blauwe Opel Combo occasion, die ik jongstleden vrijdag total-loss reed, het presteerde om, op de weg naar huis-in-Haarlem (en volgend op een bezoek aan mijn te Overijsssels Enter, in het huis van mijn Oom Willem en Tante Corrie verblijvende ouders), ter hoogte van Deventer een klapband te krijgen.
   
   Waarop, in de vrieskoudige berm van de A1, een hoop gezeik volgde met Routemobiel, dat mijn lidmaatschap niet zonder slag of stoot wilde omzetten naar het nieuwe kenteken, waaraan dat lidmaatschap namelijk verbonden moet zijn. Wielsma's Internationale Autoservice B.V. (de Deventerse Vrolijk zeg maar) was (volgend op een langsschietende Wegenwachter van de ANWB, die zich de pleuris lachte omdat ik lid van Routemobiel was, en snel doorreed naar zijn oorspronkelijke melding, maar niet dan nadat hij behulpzaam had geconstateerd dat er in ieder geval een reservewiel onder mijn nieuwe Combo hing) niettemin snel ter plaatse, toen dat eenmaal geregeld was. En uiterst voorkomend en professioneel, moet ik zeggen.
   
   Op de reserveband naar huis gereden, constateerde ik echter, een goede nachtrust later, dat ook die reserveband lek was geworden. Dus nu staat mijn nieuwe zwarte Opel Combo weer bij Garage Ooms (volgend op mijn derde run-in met Sleep- en Takeldienst 'Vrolijk' B.V., nou inderdaad zeg, "hier, hebt u een nieuw papiertje voor in de verzameling", nou inderdaad zeg, die op verzoek van Routemobiel het ding daarheen opleggerden; "oh, dan heb ik uw vorige auto daar ook gebracht": precies ja), waar er de achterwielen van mijn oude blauwe Opel Combo, in namelijk perfecte staat en nog daar tot de afvoer-naar-de-sloop van komende maandag, eronder gezet en gehangen gaan worden. Wie wat bewaart, die heeft wat, ik kan het niet vaak genoeg zeggen.
   
   
2. Iets zomaar nieuws fantasmagisch! Dat het dus toch nog kan! Het heet Rachael Yamagata (mij aan de hand gedaan door Het Ongelooflijke Oog), en is nieuwe singer/songwriter. Vind mij een stamkroeg die dit soort dingen draait, en vind mij meer van dit soort Beatleske (ik beschuldig haar van dezelfde dezulke sympathieën als die waarvan ik, blijvend, Aimee Mann beticht, die mij dan ook tegelijk wordt aangesmeerd met Yamagata als ik van de laatste de track listing opvraag bij CDNow.com, maar die invloeden zijn bij Yamagata beter verproduceerd, want vermaakt tot daadwerkelijk nieuw geluid, en daar komt dan nog bij dat ze daadwerkelijk en, wat mij betreft, zielsverheugend Smaakvol - het is een term die ik, op last van Judy Schoonhoven (de 'J', in Mudy), zo spaarzaam mogelijk gebruik - zanglijnen componeert en tekstdicht) onzin!
   
   Kortom, koop het allemaal. Of, veel beter: koop het niet, maar rag het illegaal van het Net, en geef, in plaats van dat kopen, geld uit aan concertkaarten van en voor deze dame. Want de wereld zou voor zowel muzikanten als publiek veel beter zijn als het zo zou werken. En eerlijker ook. Daar worden uit-slui-tend platenmaatschappijen slechter van. En dat zijn afschietbare, uitbuitende uitbuiters.