Wat zijn wij aan het doen?

2 januari 2008

U, volgend op een ver-bij-ste-rend jaar (het zag er somber uit, maar het kwam allemaal goed: ik gaf mijzelf uit, maakte een geweldige reis, en net toen ik dacht dat die mij zoveel geld had gekost - 750 deelname, zo'n 1400 aan reparaties aan mijn auto voor- en achteraf, en dik twee weken niet gewerkt - dat ik tot in februari zou moeten leven op hapjes pindakaas, rolde er een belastingteruggaaf groot 1300 op de mat - ik kocht nieuwe schoenen, zette knoopjes aan mijn jasjes en betaalde mijn rekeningen - en besloot mijn tante Rie mij met 500 euro te sponsoren - "Die heeft je zus ook gehad, want die kreeg twee kindjes" "Wat klopt er niet aan dit plaatje? Zie je kindjes om me heen?" "Nee, maar het moet wel eerlijk blijven, en dan kun je een nieuwe camera kopen, want die heb je in Ukraïne laten liggen" - en reikte ik het eerste exemplaar van mijn reisverslag 'AMS-ODES 2007' uit aan Beja Kluiters van Stichting Spoetnik, het goede doel waarvoor - "In een kroeg? Welnee, kom dat maar op de Ukraïense ambassade in Den Haag doen, in bijzijn van de ambassadeur" De foto's volgen nog, want zijn door iemand anders gemaakt omdat mijn camera ergens in Ukraïne ligt - en gaf ik 'Slaaplekker Haarlem' van Lourens Dinger uit, die vervolgens in Haarlems Dagblad terechtkwam waardoor ik nu platgebeld word door boekhandels in de regio die het willen hebben, en kon ik met een volgende belastingteruggaaf groot 450 aan die vraag voldoen middels investering erin, en besloten twee van mijn klanten mij onder decemberwerk te begraven, terwijl ik voor een andere al bezig was met drie grote projecten, en tot overmaat van geluk kwam er een einde aan de ons opgedrongen fascistische dictatuur van de tovenaarsleerling, want kregen wij dit jaar een regering die hoort, op grond van de verkiezingsuitslag, helaas wel weer met diezelfde tovenaarsleerling aan het hoofd - èn Mevrouw de Heks zit niet meer) een buitengewoon 2008 aan het wensen. Hoe buitengewoon en op welke manier, dat vult u zelf maar in.

Maar daarnaast moet ik even een lansje breken, voor een meneer en een filmpje. De meneer is Michael Moore en zijn filmpje heet 'Sicko'. Ik bekeek het gisteren eindelijk. Hikte er daarvoor nogal tegenaan, want dacht "Jaja, opgelegde tearjerker".

Dat is ook zo. En men had mij gewaarschuwd. "Hij laat niet alles zien." Dat is ook zo. Hij laat niet zien dat, hoewel Frankrijk goede 'gratis' gezondheidszorg heeft, Fransen arrogante klootzakken zijn die primitief in holen in de grond schijten. Hij laat niet zien dat, hoewel Cuba goede 'gratis' gezondheidszorg heeft, de Cubanen niet vrij zijn en wel in armoede leven.

Maar het is net als met Al Gore, waarover ik al eerder schreef: al laat iemand niet alles zien, dat maakt wat-ie laat zien niet minder zichtbaar.

Moore toont aan dat managers in de geprivatiseerde gezondheidszorg in de Verenigde Staten zich schandalig verrijken over de ruggen van hun patiënten, die zij daarbij soms indirect vermoorden en van wie zij nog veel vaker de levens verwoesten, en dat dat niet hoeft, omdat er goede voorbeelden zijn (Engeland, Frankrijk, Cuba) die aantonen dat collectieve gezondheidszorg wèl werkt en nìet leidt tot onaanvaardbare toestanden.

Dat maakt dit een leerzame film voor ons land (dat na decennia van goede collectieve gezondheidszorg bezig is die te verkwanselen middels privatisering, zoals het dat ook met posterijen, spoorwegen en energie doet - allemaal maatschappijkritische zaken waarmee je dat niet moet willen en terzake waarvan de slechte voorbeelden van die privatisering overal om ons heen zichtbaar zijn).



Maar nog mooier is dat Moore de vertrapten vervolgens naar hun grootste vijand, de Cubaan, sleept, en daarmee aantoont wat de afloop van de Koude Oorlog ons ook al leerde: dat die vijand eigenlijk hetzelfde is als wij en het dus onzin is 'm tot vijand te bestempelen.

En met dit al verpest ik niet eens uw filmbeleving - want het is, zelfs als je dit allemaal al weet (ik wist het ook, vooraf, dankzij Jeroen Stout, die de film op Radio 1 becommentarieerde), een ver-bij-ste-ren-de film om te zien. Dus ga 'm, bij gelegenheid, vooral zien.

Ik zag pas iemand een Nobelprijs krijgen. Mag deze man er ook een?

Maar nou moet ik, tot slot, wel ook een lansje breken voor dat kutland van 'm. Want dat mag dan een kutland zijn, op punten, het is toch heel bijzonder dat in dat land zo iemand als hij kan en mag zeggen wat hij zegt. Je kunt zeggen wat je wilt, maar dat maakt het toch het huidige toppunt van vrijheid.

God bless the United States of America. Let's just hope they get better.