Wat zijn wij aan het doen?

22 juli 2012

96ste Nijmeegse Vierdaagse

Dit zou mijn laatste Vierdaagse worden. 12 jaar vlaklangeafstandswandelen eindelijk tot een eind gebracht. Het zou (ik zit hier met zwelvoet en blaren, maar zonder ontvelling of open wonden: en er kwam geen lik zalf aan te pas) makkelijker worden dan ooit, maar als altijd verschrikkelijk moeilijk. Het blijft een prestatietocht.

Dag 0 - waarop kindermishandeling toch nog moois oplevert.


Gevoel voor humor kan rooms-katholieken toch echt niet ontzegd worden. Zegt mijn vader (liep dit jaar zijn 5de 4Daagse), op de nulde dag, aan de avonddis: "Ik heb dus vanmiddag nog maar even snel een regenponcho gekocht - blijkt dat ding gemaakt te zijn voor kinderen van 4 tot 7 jaar" - zegt Ted (liep dit jaar zijn 23ste 4Daagse), die zich uit hoofde van zijn beroep onmatig dient bezig te houden met misbruikzaken binnen de katholieke kerk en daarom een veelgeplaagd man is: "Neenee - dat ding is gemaakt DOOR kinderen van 4 tot 7 jaar".

Dat was dus de eerste dag van deze 96ste, mijn 11de en laatste 4Daagse, de beste Vierdaagsegrap tot dan toe (want werd zelfs niet overschaduwd door des Marsleiders overigens zeer geslaagde grappen ter Goudenkruisdragersverenigingsvergadering, die ik, in C&A-mafiakostuum, voor het eerst mocht bijwonen).

Dag 1 - waarop de waarde van vriendschap een frietje blijkt en kwaliteit geen rust krijgt.


Maar dat duurde niet lang. Want toen kwam, via Albert, het nieuws van de Fredjes.

U moet weten, wij hebben een Fred Links en een Fred Rechts. Links heet eigenlijk Peter, maar die noemen we Links omdat ze onafscheidelijk zijn. Al sinds hun commandotijd. Dat leverde ooit, in de WandelSoc., een fraai conflict op.

Rechts was namelijk gekozen in het bestuur, als meestemmend Lid. Heb je altijd nodig, omdat anders stemmen kunnen staken. De WandelSoc., Henk (Secretaris), Marco (Penningmeester), Max (meestemmend Lid) en ik (Voorzitter) leek het daarom een goed idee de uiterst bedaarde Fred Rechts Lid te maken.

Maar wat doet die knurft, bij een van de eerste vergaderingen daarna? Hij stuurt, in plaats van zelf te komen, Fred Links erheen, met een briefje. "Dit is mijn vriendje Links, en die vervangt mij. Als jullie het daar niet mee eens zijn stap ik subiet uit het bestuur."

Ons antwoord was unaniem. "Stap er dan maar uit. Want jij bent gekozen, maar Links niet. Die mag dus aanwezig zijn omdat alle Leden dat mogen, maar hij mag niet jou vervangen bij besluiten en in discu."

Aldus geschiedde. Rechts boos uit het Bestuur, met briefje. "Jullie weten niet wat vriendschap is."

Dat hadden wij onthouden. En nu treffen Jochem (liep dit jaar zijn 3rde 4Daagse) en ik, op het dinsdagparcours van de Dag van Elst, dus Albert. Die zegt: "Hebben jullie de Fredjes al gezien?". "Ja, maar alleen Links. Geen idee waar Rechts uithangt." Albert: "Dat komt, ze zijn uit elkaar".

Wij verbijsterd. Hij: "Om een frietje".

Wat blijkt? Fred Links haalde frietjes, maar niet voor Fred Rechts. Rechts boos. "Waarom heb je voor mij geen frietje gehaald?" "Omdat ik maar 1 bon-voor-friet had. Je mag trouwens wel de helft van mijn frietje." "Nee nou hoeft het niet meer." - en uit was de hechte vriendschap.

Dus u begrijpt: dat is hilarisch. En het bleek niet eens de enige frietgrap, dit keer.

Zegt Barend (liep dit jaar zijn 3rde 4Daagse), bij een rust: "Dus ik met Henk naar Den Haag gewandeld. Eindigen we in een friettent. Had ik zin in patat mayo met pinda. Staat dat op het bord als 'patat speciaal' (verschilt per streek maar ken ikzelf als met mayo, ketchup en uitjes). Dus ik denk: bestel ik het maar zo. Zegt die vent achter de toonbank: "Wilt u daar uitjes bij?". Zeg ik: "Zei ik: uitjes?". Komt er een vent uit de keuken, die zegt: "Wilt u het vandaag of morgen?". Ik kijk die vent verbijsterd aan. Zegt-ie: "Ja, want dat zei u er niet bij". Barend en Henk boos verhuisd naar de buurpatatbakker, maar bij uitkomen daarvan herbelaagd door die keukenvent. Bijna slaande ruzie. Liep gelukkig sissend af.

Dat werd dus een herhaalgrap, deze Vierdaagse. Zoals Ted op de vijfde dag Bert (liep dit jaar zijn 20ste 4Daagse) toevoegde: "Later, als jij dement bent, dan weet jij niks meer, maar als ik dan: "Zei ik: uitjes?" tegen je zeg, dan klaart je blik op en begin je heel hard te lachen en komen alle herinneringen weer terug.".

Wat op deze eerste dag trouwens heel erg was, bleek niet dat weer. Dat was wel verwacht. De voorspellingen waren voor ganse week zondvloed. Ze kwamen weer mooi niet uit. Het bleef droog en 18 bewolkt, dus nagenoeg perfect marsweer. Die poncho kon klein blijven.

Nee, wat erg bleek, dat was het verdwijnen van Zaal Fortuin te Elst. Jarenlang optimaal kwaliteitsrust (binnen, zodat spieren niet te snel afkoelen/opstijven, minimaal 2 stoelen, zodat je op 1 ervan je moeie poten kwijtkunt, gedempte smaakvolle muziek, breed assortiment dranken en spijzen, schoon en goed toilet), nu opgekocht door Albert Heijn, die er een sushi-store begint. De horror. De horror. De horror.

Dooie vis. Dat is dus mis. En reden, voor een liedsje.

Wel leuk: dat ik bij Valburg Flip hervond. Ik wist niet of-ie nog leefde. Maar wel. Heel mooi. Hij was bij mijn IJzer. Maar vooral was hij de reisleider, tijdens mijn eerste Diekirch. Zo kwam dus een cirkeltje prachtig rond.

En ook leuk: de terugkeer van Jan van Vulpen. Nooit de beroerdste marketeer, kan hij nu nooit meer aan zagen zijn toegekomen. VEEL te druk met borden en stickers. De hele Oversteek, die brug die, halverwege de dijk, het einde van Lent in gaat luiden, hing onder met zijn groot geel gewerf.

De man had dit keer trouwens zelfs een fanclub van lopers, met grote gele T-shirts. Geen idee of die dat uit zichzelf, of op kosten van Jan deden. Allebei volstrekt voorstelbaar. Ze zongen ook liedjes, over ons Jan.


Dag 2 - Met mooie dingen.


En op de tweede dag was ik voor het eerst blij in Beuningen. Dat was niet eens alleen omdat ik wist dat ik er voor het laatst was. Men had, ervoor, van de rand van Wijchen, een deel van de route verwijderd.

Een stoffig stuk dat mij moeilijk viel. Dus dat was fijn, al deed het weinig voor de drie dappere geelgeklede meiden (niet in VanVulpentenue) die voor het eerst en dan ook nog de 50 liepen - want die wisten van niks, dus misten dit voordeel. Ik vroeg mij, intussen, wel alvast af waar ons dit terug voor de kiezen ging komen.

Bijzonder, bovendien, werd het ter Waterwijk, aan het eind. Pal de Dar voorbij werd ik belaagd door een vrouwmens, van schuin achter. "U bent van die band." Nou dat leek mij sterk. Ik zing in zowel Yoghurt als Zat, maar dat zijn allebei zulke onbekende bands dat ik mij daar niets Nijmeegs van kon voorstellen. "Van dat liedje voor die jongen die altijd langs de kant zat, Davy." VERDOMD! "Dat klopt! Daar ben ik de zanger van ja." En zij vertelde mij wat ik al wist. Dat Davy niet meer komen kon, want inmiddels te slecht (progressieve ziekte). Maar dat hij en zijn ouders het wel gehoord hadden en er erg blij van werden. Ik had dat online allang meegekregen, maar dat maakte niet uit. Het ontroerde geweldig. Zij kende die mensen persoonlijk. Da's mooi. Ik wens ze het allerbeste.

En, aan het eind, van die lange eerste straat, daar trof ik Kale Ries. Die ken ik van Twitter, dat is een gave gast, en met hem dronk ik zijn bier. Wij keken naar het wandelpak, en Surinaamse levensbeliedering.

En dat was verschrikkelijk goed.

Zelfs dat daarna de opdringerige flikkers volgden, mocht pret niet meer drukken.


Dag 3 - Met regen en koekjes.

Vandaag kwam dan toch die triomf, want da's regen, althans, altoos, voor mij. Want als iedereen in paniek de berm inschiet, om poncho's te pakken, van ritselroefel, knoop ik bedaard mijn voorpand dicht, en schrijd ik doodkalm verder. Het kwam horizontaal van rechts en in stortvorm, en ik vond het fantastisch.

Maar in De Haak was het alweer voorbij, zodat wij goed genoten. En toch, ook hier, zo'n laatste keer, verandert dat geen zier: ik heb het ermee gehad, echt waar. Het is wel mooi geweest. Dat gouden kruis met kroon volstaat. Nu gaan wij de bergen opzoeken.

Zo van die gedachten, die dazen door hoofden, die denken, al half door De Haak.


En de rest was een roes, tot Baan Isaan. Waar ik met de Entii viskoekjes at, in gezelschap van Boefjes (Meneer Boefje liep dit jaar, net als ik, zijn 11de 4Daagse) en Tuinkabouter. Al kwam dat dan wel na het snood kiezenkrijgen: de marsleiding jaagde, ons door nieuwe haakjes, rond Milsbeek en door Berg en Dal. Dat laatste wat potsierlijk kort, en smal ook, komt ervan.

Dag 4 - Omdat het moet.

De vierde was een martelgang. Althans, dan dus, voor mij.
Want sneller dan tevoren, ooit, maar toch te langzaam nog, voorbij.
Er kon maar beter een eind aan komen.
En het was minder momenteus, dan verleden jaar.
Zo'n gouden kruis voelt grootser dan de kroon erop, heel raar.

Wel leuk: een verse opper, bij de staven aan de meet. Peter De Grote was afgezwaaid, dus stond er Middendorp.
"U bent de nieuwe bevelhebber, niet?"
"Jazeker!"
"Welkom, bij de Vierdaagse!"
Het deed de staven grijnzen. En mij ook.
Want mooier afsluiter? Nauwelijks denkbaar.

Consummatum est.