Wat zijn wij aan het doen?

10 november 2009

Ik schreef destijds gekscherend dat Francisco van Jole dood moest.

Dat kwam mij op veel verguizing te staan. De politiek correcten vonden zó erg dat ik dat niet mocht zeggen, dat ze mijn boodschap uit nijd negeerden.

Mijn boodschap was natuurlijk helemaal niet dat Francisco dood moest.

Mijn boodschap was dat Francisco de hele tijd riep dat Internet niet deugde als serieus medium, terwijl hij zijn brood verdiende met het lullen erover.

En dat èchte Internet-professionals zoals ik (wij lulden er niet over, maar maakten het, omdat wij websites bouwden voor bedrijven) daar last van hadden. Zijn betogen kostten ons aantoonbaar en direct geld, destijds. Ze ondermijnden de geloofwaardigheid van het nut van websites, naar onze klanten toe.

De tijden zijn veranderd.

Tegenwoordig heeft bijna ieder bedrijf een website en bloggen we allemaal (dat mijn 'blog' al 'dagboek' heette voordat de term 'blog' misbruikt werd voor 'dagboek' laat ik nu even buiten beschouwing) - we lullen dus allemaal op Internet over Internet.

Dit is hetzelfde gebleven: Francisco verdient nog steeds zijn geld met lullen over Internet en wij nog steeds met het maken van websites.

Maar we hebben allebei bijgeleerd. Wij maken betere websites, met meer mogelijkheden, dan vroeger. En Francisco lult niet meer zo slap.

Waar hij vroeger riep dat Internet niet deugde, deugt tegenwoordig zijn verslaggeving erover in, met name, Tros Radio Online, grotendeels zeer.

Dus dat schreef ik hem onlangs. Hij schreef terug dat er bij mij kennelijk sprake was van voortschrijdend inzicht.

Nou nee. Ik vind over wat hij destijds zei nog steeds wat ik toen ook vond. Daar doet wat ik vind van wat hij vandaag de dag zegt niks aan af.

En 1 ding dat hij vandaag de dag zegt vind ik net zo slecht als wat hij toen zei. Op 'zijn' vers gelanceerd Joop.nl schrijft Francisco in zijn column 'Jan & Joop':

"een artikel van mij uit 1994 over internet, een tijd waarin ik voorspelde dat het medium grote veranderingen teweeg zou gaan brengen."

. Dat is geschiedvervalsing. Met een mooi woord: revisionisme. Want zoals ik al eerder schreef was dat destijds helemaal niet wat Francisco voorspelde. Wat hij toen voorspelde, was dat Internet een voorbijgaand, tot mislukken gedoemd onding was waar iedereen onterecht enthousiast over deed en waar meer na- dan voordelen aan kleefden.

Net zoals Andrew Keen. Die probeerde Internet te gebruiken voor dat waarvoor het niet bedoeld is: het verkopen van informatie, als tegengesteld aan het delen ervan.

Dat mislukte omdat wat hij probeerde te verkopen op het Internet gratis gedeeld werd.

Andrew stapte toen over op wat Francisco ook deed: lullen over Internet.

Dat doet hij nog steeds. Hij schrijft er boeken over en gebruikt die als uitgangspunt voor gastcolleges in media en op universiteiten en hogescholen.

Maar hij heeft, blijkt uit het uit-ste-ken-de stuk van Peter Bruyn erover, niet geleerd wat Francisco wèl geleerd heeft: dat hij ongelijk had.

Dus als zijn argumenten in gesprek onderuit gehaald worden, dan zegt hij: "Ja nou ik probeer ook alleen maar discussie los te maken".

Dat is best slim, want zo kun je ongestraft doorgaan met het slap lullen over Internet en daar geld mee verdienen.

Maar ik vind Francisco slimmer.

Die heeft zijn verhalen van vroeger niet in boeken gezet, of althans, loopt met die boeken niet te koop.

Iedereen is die verhalen allang vergeten. Dus kan hij ongestraft roepen dat-ie vroeger iets heel anders zei dan-ie nu zegt dat-ie zei. En als-ie verder nou maar heel veel schrijft en zegt, valt wat-ie vroeger echt zei toch niet meer op in het geheel.

Behalve natuurlijk als iemand dat opschrijft. Zoals ik.

Iemand anders deed dat eerder, op Joop.nl. Maar die werd door Francisco dan maar weggejorist.

Het is maar goed dat Francisco mijn site niet mag wegjorissen.

Zo. Nu weer genoeg geluld over Internet: tijd om aan de slag te gaan, met het maken van websites.